MAANDAG 31 mei 2010

Maandag 31 mei 2010
In de nachtbus dus. Al gauw draait er een film. Deze keer geen sex. voorlichting of geweld...want ja dat gebeurt hier gewoon, zelfs overdag in de bussen. Home alone 1. iedereen heeft die natuurlijk al honderd keer gezien, maar ik vind het in ieder geval prettiger dan voornoemde films. Voor mij hoeven die films uberhaupt niet. Zeker niet overdag. Door het raam naar buiten kijken, dan trekt er al een film aan je voorbij en steeds een nieuwe. Maar goed. Deze film volg ik dan helemaal tot het einde. Dan besluit ik van mijn zit stoel een ligstoel te maken. Je kunt nagenoeg plat liggenen zelfs op je zij lukt. Daar heb ik gauw genoeg van. De bus gaat aardig heen en weer en heeft heerlijke(ziekmakende) vering. We zien niets het is aardedonker...maar dat we flink stijgen en dalen en haarspeldbochten nemen is duidelijk te voelen. Op mijn rug is beter voor mijn maag...maar dan ga ik misschien snurken. Ik draai wat heen en weer en denk dit gaat misschien niet goed. Hang maar vast een plastic zak klaar. Nog geen 15 minuten later....raak! En dan in het donker op zoek naar zakdoekjes en een lampje. het lucht wel enorm op. Bij een stop ga ik gauw naar buiten en vraag twee nieuwe plastic zakken. In case. De gids dacht dat ik voor een café kwam...maar deze keer maar niet! Ik slaap en om de twee uur is het weer raak. De maag is echter leeg. Gat, wat voel je je dan beroerd. Aangekomen op de busterminal van La Paz ren ik vervolgens naar het toilet. Van Jan mag ik deze keer voorin de taxi zitten. In het hotel wacht ik de verplichte praatjes af en duik dan meteen in bed. Nee, eerst nog keurig een ORS genomen en een kopje warme bouillon en wat crackers. Ik ben ook hondsmoe. Zet de wekker op 3 uur. Val meteen in slaap. Rillend, want het is hier koud en we zitten weer erg hoog(rond de 3800 m). Om twee uur komt de gids even informeren. Nee, de dodenrit(met de fiets naar beneden racen) zal wel niet lukken. ben zo moe. Slaap meteen weer door tot drie uur. Dan eruit, want ik wil mam even bellen en sterkte wensen met de operatie. Ze kan daarna immers zeker 10 dagen niet praten en je weet maar nooit.... Ik loop echt op elastieken benen naar een telefooncel, misschien 20 meter verderop. Dan meteen weer terug... loop ik het hotel voorbij.... en mijn benen kunnen me al bijna niet dragen. Draai weer om en kijk goed. Weet ook de naam van het hotel niet. Heb deze keer ook geen kaartje. Wilde alleen maar slapen. Dan zie ik de ingang. Ik sleep me letterlijk de trap op en duik meteen weer in bed. Wekker om 6 uur. Om half zeven bij de balie om naar een theatervoorstelling te gaan. Ik ga mee zei ik tegen de gids. Dat fietsen wordt dan misschien niets. Na een dag slapen moet dat toch weer lukken. Nou ik ben geweest. Het was echt prachtig. Eeen ballet/dansuitvoering. Het eerste deel tragisch over de mijnwerkers van Chili die met een opstand neergeslagen worden. Heel mooi, Daarna vier dansen van Bolivia(folkloristische) Wat een tempo en wat een kleuren. Die moeten echt een keer naar Op Roakeldais. Ze waren net terug van een toernee door Europa, tussen de dansen door kregen we daar steeds filmpjes van te zien. Maar het lopen erheen viel bar tegen. Zeker toen we de helling op moesten.... hijgend en een trage pas. Om zeven uur waren we er. pas om acht uur gingen de deuren open!!!! Zaten we buiten op de stoep in de kou te wachten... Toch voelde ik me in de loop van de avond wat beter. Het zware gevoel in mijn hoofd ging weg. Terug zegt de gids of ik nog iets wil drinken. Ach ja...doe maar. Hij brengt me naar een restaurant waar je koffie kunt krijgen en draait zich om, want hij zoekt een bar. Een beetje perplex sta ik daar. Ga ik iets eten? Is dat wel verstandig? Niet eten is zeker niet goed. Dan bestel ik een café creme en patat met mayo..... Krijg het niet op. Maar het smaakte wel. Zou ik alweer aan de beterende hand zijn? Kan ik dan morgen toch mee fietsen? De kleine scheur in mijn nieuwe groene afritsbroek is vanmiddag uitgegroeid tot een megascheur. Ik besluit deze te naaien. het ziet er niet uit. Echt op z´n Frederikaans. Om elf uur lig ik in bed. Zet geen wekker... maar hoop stiekem op tijd wakker te zijn.