Rio...I did it!!So proud!! 5 juli

Maandag 5 juli 2010

Hé Frodo, heb je me al gevonden? Heel erg bedankt voor het afgelopen jaar. Echt heel zonde dat het voorlopig even ophoudt met je gymlessen. Fijne vakantie.
Hé Linda, hoe is het met Maureen. Ben erg benieuwd naar d´r.

Gisteravond na het internetten nog snel even over de boulevard. Vaste plek twee heerlijke schuimkoppen koffie en een .... ceasar salade.
Vandaag
Ok. weer uitslapen....tot acht uur dus. Negen uur lekker rustig ontbijten...tot half elf. Dan ga ik hanggliding doen. Eerst maar even zonnen op het dakterras. Super plekje. Nee, ik heb nog niet zo´n klein string bikinietje....En mijn koffer(van Jantje).... heeft geen wielen meer geen trekhengsel meer en het gat is groter. Heb hem alleen voor de terugreis nog echt nodig. Morgen laat ik hem in Rio en neem alleen een deel van mijn bagage mee in de rugtas.
Na het zonnen, half uur, draaien tosti, half uur. Ga ik beneden vragen of het hanggliden mogelijk is. Ik heb een telefoonnummer. Van het een komt het ander en voor ik het weet ben ik onderweg naar de bank om geld te pinnen. De taxi komt zo voor rijden om me naar het vertrek punt te brengen. Ik ga het echt doen...maar oh wat scheuren de zenuwen door mijn lijf! In de taxi stapt ook een meisje uit Belgie. ook de eerste keer? Ja, maar zij ziet er niet zo tegenop als ik. Daar moeten we eerst lid worden van de club, kunnen we de hele maand langs komen om nogmaals te gaan... Dat doet dus niemand. Dan willen we allebei foto´s op een schijfje. Onze eigen spullen mogen niet gebruikt worden. Gaan veilig in een tasje voor op mijn buik. We gaan nu eerst oefenen. Ik zie de diepte.... echt diep!!!!! En de vertrekplank. Een schuin geplaatst platform. Die moet je afrennen en dan vlieg je. Dat ziet er echt heel eng uit. Bij het paragliden ging je vlak vooruit rennen tot de bodem onder je voeten verdwenen was. Hier ga je schuin naar beneden...de diepte in. Ik krijg nog meer kriebels en begin nu serieus te twijfelen of ik het wel zal doen. Eeerst even het rennen droog oefenen. Linkerhand op de schouder van de instructeur. De rechterhand aan zijn t shirt. Rechtervoet voor. Klaar en rennen. Tja zonder sprong lukt dat wel. Dan gaan we hangen aan de vleugels. Ook om even te voelen hoe dat is. We staan nu al wel op het startplatform. Doodeng. Ik ga niet....zeg ik steeds...maar ik wil wel. Mijn instructeur herhaalt steeds dat ik echt moet rennen en niet moet stoppen. Ik vind dat voorover liggen nog het engst. Zit ook niet zo vast als bij het paragliden. Dan zit je gewoon, net als op een stoel. Maar nu voorover. Kukkel ik niet voorover? Wiebelt het in de lucht. Wat gebeurt er met mijn benen. Moet ik door die beugel? En zo gaat het door. Na vier keer bijna te zijn gegaan vraag ik of niet het Belgische meisje eerst kan gaan. Kan ik zien hoe het gaat. Ok. Dus de vleugels worden weer weggetild en ik kijk. Een, twee, drie en weg is ze. Nu moeten we een poosje wachten. De wind is niet goed. Dan gaat een Amerikaan. Hij staat wel 10 minuten op het schuine platform te wachten tot de wind gunstig is. Volgens mij ook erg zenuwachtig. En dat beaamt hij later. Dan ga ik toch weer op de schuine baan staan. Gaan we het doen? Nee, nog even wachten, dit herhaalt zich nog drie keer en dan zeg ik ja. De instructeur twijfelt niet en daar ga ik. Rennen en niet blokkeren zeg ik tegen mezelf, want dan gaat er echt iets mis. Voor ik het weet hang ik al in de lucht. Geen schok, gewoon zweven. Hang ook stevig, niks geen gewiebel. Maar oh wat is het hoog!!! Als ik naar beneden kijk, krijg ik accuut weer kriebels. Ik zeg de hele tijd. I´m still scared, but it´s also so cool. Thank you you made me do it. Ik laat mijn kreet horen. I´m still scared. Thank you....etc. Look to the right en ik nee! Photo! Oh...ok. Hangt rechts aan de beugel en kan hij op afstand bedienen. Steeds als hij dat doet moet de beugel een beetje opzij en moet ik dus mijn hoofd draaien. Dat is eng. Als het Belgische meisje later zegt heb je de sugar loaf gezien en het Christusbeeld...Nee, dus. Ik had het te druk met vooral stil hangen. (beetje reuzenrad idee...niet bewegen, niet bewegen). We gaan boven de zee. Is dat normaal vraag ik. Ja, zegt de instructeur. Ok. Dan zeg ik dat ik niet wil weten of er moeilijke omstandigheden zijn voor de landing. En hoe lang nog? Af en toe iets naar rechts en naar links...en dat vind ik best eng. Probeer me wel wat te ontspannen en laat mijn lichaam nu echt hangen in de riemen. Nog twee minuten en dan zijn we er. Het strand nadert. Vlak voor de landing, gaan de benen los. Dan wachten tot hij ja zegt en drie stappen lopen. Vlak voor de landing maakt hij nog eerst snelheid. Dit heb ik eergisteren allemaal gezien op het strand. Het vliegen en de landing gingen eigenlijk heel voorzichtig. We hadden ook afgesproken, ging enge bewegingen, alleen smooth flying. Als ik weer aan de grond sta ga ik helemaal uit mijn dak. Ik heb het gedaan!!!!! Vlieg iedereen om de nek en blijf nog zeker een uur erg druk. Natuurlijk gaat het gesprek weer over de wedstrijd. Iedere Braziliaan wenst Holland de overwinning toe. Ik zeg, steeds weer...I did it, I did it. En laat mijn oerkreet meerdere keren horen ter ontlading. Zeg ook meteen. Dit was eens, maar nooit meer. Maar dat heb ik nu alweer een beetje bijgesteld. Ik heb nog niet echt genoten van het vliegen...dus er volgt vast ooit nog weer eens een tweede keer. Weet nu hoe het gaat immers. Met de taxi gaan we terug. Een cd vol foto´s mee. Ga nog even met het Belgische meisje iets drinken aan de boulevard. Super gezelllig. En nu dus internetten. Zo meteen nog even langs de boulevard en dan tas inpakken voor morgen. 6 dagen Ilha Grande, een eilandje voor de kust van Rio. Nog één plan in mijn hoofd.......duiken. Nu ik mijn snorkelvrees heb overwonnen is dit misschien nu ook mogelijk. We zullen zien. Morgen de wedstrijd dus helaas niet hier op het strand zien, maar wel op Ilha Grande. Ik zeg 2-0! De vorige wedstrijd had ik goed voorspeld...2-1. Heb intussen ook oranje nagellak gekocht.