Otavalo, Quito, 21 april

Rustig dagje. beetje uitslapen. om negen uur aan het ontbijt. Om tien uur wandelen naar de plaatselijke markt, die erg bekend is in de gehele omgeving. veel kleurrijke kraampjes. Veel losse verkopers. wc papier, ijsjes, aardbeien, lollies, sigaretten, varkensvlees, etc. Een hele rij schoenenpoetsers. De meeste vrouwen lopen nog in de klederdracht van hier. Zie bloesje met veel borduursels. De mannen soms. Wel hebben die hier allemaal een lange paardenstaart. Dan ga ik in het parkje zitten. Er zijn heel veel bankjes hier. In alle straten en door de hele straat. Ik lees een stukje in Oeroeg. Af en toe maak ik een foto van oets leuks, bijzonders. Loop vervolgens nog even de groente en vlees markt over. De temperatuur is aangenaam. Koop wat gebakken bananenschijfjes met zout in een kleine verpakking bij een klein kraampje. Even later een zakje koekjes bij een oud verschrompeld kereltje. Dan even bellen met mam. Kost hier 19 cent per minuut, nou dat is niks. Even bijkletsen. Goed om even elkaars stem te horen. Mooi dat mijn verslagen zo gelezen worden en geprint en bewaard. Handig voor het plakboek straks. Om half twee vertrekken we met de taxi naar de bushalte. Daar stappen we in de bus naar Quito. Terwijl we staan te wachten komt er een vrachtwagen voorbij met levende haver, kippen dus. Vliegt erineens een kip van de auto op de weg. De kip zit verdwaasd op de weg. Een vrouw bedenkt zich niet en pakt de kip. Verdwijnt even later in een plastic zak. Dat wordt lekker smullen zeggen wij tegen haar. Kunnen we komen eten. Ja hoor, dat kan wel zegt ze. En volgens mij meende ze het ook nog. Wij gaan echter terug naar Quito. De tocht is weer door het heuvelachtige of beter gezegd bergachtige landschap. Mijn ogen vallen soms even dicht. Om half vier in Quito, een echte drukke, stinkstad. In het hotel hebben we een ontmoeting met de andere drie gasten. Nu is de groep compleet. Nog even loop ik de stad in. Drink een lekkere .... cap! Praat met vier gasten uit Australie. Zij hebben de inca trail ook gedaan. De tweede dag is behoorlijk pittig. Veel stijgen en dalen. Overdag korte broek. ´s avonds iets warms. ´s Nachts in je slaappzak is het niet koud. Heb ik dus echt veel en veel teveel thermo en andere warme spullen mee!!! Zij hebben wel pillen geslikt voor de hoogte. Ik krijg hun restant. Zij hebben niet hun eigen bagage gesjouwd en waren daar ook blij om. Dat moet ik dan toch ook maar even regelen. Ben ik immers ook helemaal niet gewend. ´s Avonds vraag ik onze gids dit voor me alsnog te regelen. Komt goed. Ik vertel over mijn snelle hartslag na even stijgen en het hijgen. Dat is normaal. Je moet gewoon rustig aandoen en ze nemen alle tijd. De begeleiders zijn heel goed. Het heeft ook geen zin om snel er te zijn, want daar is niets te doen. Vooral onderweg genieten, tijdens het lopen. Met al deze informatie ben ik er weer een stuk geruster op. Maar dat het pittig wordt is een ding dat zeker is.
Terug van de stad, ga ik nog even mijn mail checken. Yoghurt kopen voor morgenvroeg. We gaan om zeven uur al vertrekken en dus geen ontbijt mogelijk in het hotel. Dat wordt dus even koffie maken met mijn eigen dompelaar en de twee yoghurtjes. Om 19.00 uur hebben we afgesproken met de groep om samen te eten. Lamsvlees met een yoghurt sausje, salade warm en koud en gebakken aardappeltjes. een glas ananassap en natuuurlijk een ...cap. Heerlijk even weer een goede maaltijd. Voor 10 dollar, dat is dus niet duur. Om negen uur schiet ik nog even het hotel naast die van ons in om dit verhaal te schrijven. Voorlopig even mijn laatste verslag. De komende vier dagen zit ik in een lodge in het regenwoud. Alles is inclusief daar. Vele tochtjes en waarschijnlijk tuben. Met een band de rivier af. Geen internet, geen mobiel, geen telefoon. Ik zal proberen alles goed in me op te nemen zodat ik jullie naderhand weer uitgebreid kan informeren. Spinnen, slangen en wat nog meer...ik kom eraan. Tot over vijf dagen of zo. NB op koningaap schijnt nu eindelijk de hotellijst te staan. Als jullie die willen kunnen jullie hem vast opvragen.