Jungle naar Banos 25 april

Zondag, 25 april 2010.
Zo ik heb even een uurtje om mijn opgelopen achterstand iets in te lopen. We hebben vanochtend om tien uur ons hotel in Banos verlaten. Ik zit nu in een hotel in Riobamba. Net aangekomen. Direct ernaast een internetcafe. Het is nu twee uur. Om drie uur gaan we samen de stad verkennen. Dus even gebruik maken van dit uurtje. Waar was ik gebleven? Het is maar goed dat ik ook alles bijhoud in mijn notitieblok, want er gebeurt zo ontzettend veel. Die ligt dan nu ook open voor me. En ik zal proberen weer een zo levendig mogelijk verslagte maken. Alsof jullie erbij zijn. NB Gisteravond heb ik nog jullie reacties gelezen en daar mijn reactie weer bijgevoegd. Maar dan nu BANOS. Een geweldig leuk stadje met 20.000 inwoners. Tussen de bergen in, met alleen maar rechte straten. (New Yorkstijl). Ontzettend gemoedelijk. Niemand schijnt er bang te zijn voor tasjes dieven of andere stelers. Winkels zijn tijden verlaten en jij loopt rond als klant. Vitrines met dure apparatuur staan tijden open zonder zicht erop. En je kunt er dag en nacht op straat zonder bang te zijn. Heerlijk dus. Niet steeds ogen voor en achter.
Om 6 uur gaat de wekker. Het regent. Het is net licht en dat is makkelijker bij het laatste inpakken zo zonder stroom. Steeds als je de badkamer ingaat heb ik de neiging het licht aan te doen...maar dat is er niet. De olielamp geeft wel iets licht maar een tas doorzoeken lukt dan echt niet. Douchen en de nachtpin weer in de grote tas. Het regent nog, maar niet meer zo hard. Nog even wachten, dan maar. het is hier alweer warm en vochtig. En ik moet zeker 30 treden omhoog.....met mijn , nog steedste zware koffer. Zie de anderen door de stromende regen en de rugtassen van normaler gewicht naar het restaurant gaan. Nog even wachten. Ja, het regent iets minder. Ik breng mijn grote tas tot de trap. Nu de rugtas halen. Deze breng ik naar boven. Trap op en nog een stukje schuin naar boven. iedereen zit al aan het ontbijt. Ja, ik kom eraan. Heb het zweet alweer op het voorhoofd. Met klotsende oksels daal ik de trap weer af. Daar staat mijn mooie, stevige grote tas op wieletjes, maar daar heb je met een trap niet veel aan. Ok, 1, 2, 3 daar gaan we. Bovenaan de trap even uithijgen en bijkomen. Nu het laatste stukje schuin omhoog over een stenen paadje. Kan de tas nu trekken, maar door de stenen gaat dit ook niet echt geweldig. Bij aankomst in het restaurant doe ik stoer, alsof het een peuleschilletje was. Potverdrie...alweer kletsnat van het zweet. Nu ons laatste inclusief ontbijtje hier. Ja de afgelopen dagen was alles inclusief en dat is ook fijn en gemakkelijk hoor. Niet dat je iets anders kunt in de jungle! In de kamer 5 dollar achtergelaten. Nu aan tafel nog eens 10 dollar voor onze lokale gids en de bestuurder van de boot. Dan nog 5 dollar voor degene die de tafel steeds verzorgde. Ja, zo gaat datop reis onder de evenaar. Vn de tips moet het personeel het vaak hebben. De koffers mogen eerst even in de opslag, zegt Freddy. We gaan namelijk naar een lokale voetbalwedstrijd kijken. Ook een aantal van onze lodge doen hier aan mee. deze wedstrijd begint om acht uur. Eerst heren en dan dames. Ons lijkt dat leuk, zie je iets van de gewoonten van de lokale bevolking, zegt Freddy. Ze koken en bakken ervan alles. Nou dat willen wij wel, dus hebben we allemaal ingestemd. Maar nu dus eerrst de koffer in de opslag. Dus weer slepen door de stenen en gelukkig niet al te ver weg. Freddy regelt vervoer voor ons. het wordt deze keer een auto met laadbak(pickup. We staan langs de weg te wachten. Het is al acht uur geweest. Ook een speler van onze lodge moet nog mee. Vier kunnen er in de auto.... de rest achter in de laadbak. En ja nu denken jullie cast dat ik dat wel zou zijn...maar nee deze keer zit ik comfortabel in de auto. De anderen hotsen en stoten met een flinke wind om de oren over de weg. Ze genieten, dat zie je....maar of het echt zo fijn is??? Het is nog een flink eind en het laatste stuk middels een modderig, onverhard paadje, omhoog tussen de kleine houten huisjes en tuinen door. Mandarijnenbomen, mais, stokbonen etc. Kippen langs de weg. Veel klederdracht. Bij aankomst is de wedstrijd al begonnen. Het is nog 0 0. Onze passagier kleedt zich snel om en gaat het veld in. Het was dus even 10 tegen 11. Al gauw heeft hij een gele kaart te pakken. Even later een stevig duel, waar ze elkaar even flink raken. Rode Kaart. Nu zijn de vrouwen langs de kant in opstand. Ze gaan met z´n tienen het veld op en schreeuwen tegen de scheids. Een spektakel echt. Dan krijgt de tegenpartij ook een rode kaart. Nu komen zij verhaal halen. Maar de scheids beslist. Dus de wedstrijd gaat verder met 10 tegen 10. Al snel is het dan 1 1. Rust. Wij zijn voor de zwarten(zwart tenue)(spelen ze van onze lodge in mee). Ook de kok is er en onze lokale gids Alfredo. Ole, ole, ole Cotacocha heb ik gevraagd. Moet ik dat roepen als aanmoediging. Nee. Ik krijg nu een plaatsnaam. die ik de hele heenreis oefen. Nu ik het wil roepen weet ik het niet meer. het eindigde volgens mij op Yuka. Dus ik roep ole, ole, ole, mompel yuka! Blijkt achteraf toch niet helemaal te kloppen. Ik dacht al zei Jesper(medereisgenoot), je roept de hele tijd aardappel!!! Rondom zijn inderdaad wat kraampjes waar wat gebakken wordt en gekookt. Kip en soep bijvoorbeeld. Niet veel meer bijzonders dan we al wel hebben gezien. de zwarten winnen met 3 1. Dan komen de dames. ze hebben eerst fanatiek aangemoedigd. Het shirt en de broek gaan over de kleren. Kousen en voetbalschoenen. Ze moeten twee keer 25 minuten. Het is niet heel erg spannend al moedig ik nog steeds aan met aardappel!! Het blijft 0 0. iets kopen lukt niet. omdat ze niet terug hebben van 20 dollar. Dan terug weer met de pickup. Iets voller want een aantal zwetende damesspelers willen graag mee terug. Ach moet kunnen. De 3 dollar p.p. zoals Freddy had gezegd wordt 5 dollar, maar dan worden we meteen doorgebracht naar Tena. Nou dat is ook wel zo handig. Bij de lodge halen we de bagage en deze keer wordt het door het personeel gedaan(de eerste keer, komt zeker door de fooien???). Jan en Jonet gaan weer in de laadbak, Jesper en Regina ook. En nu ook Freddy. Ze zitten bovenop en tegen de bagage aan. Ik zit lekker comfortabel met Marjan in de auto. Op naar Tena. Daar gaan we overstappen op een grote touringcar. Ook openbaar vervoer. Maar eerst tot zover. We gaan de stad hier samen verkennen. Tot het volgende deel.