Vervolg Riobamba deel 2 29 april

Dus uitstappen op 4800 m. De een wat duizelig, de ander wat raar op de maag. Ik vooral wat zenuwachtig. De versnelde hartslag en het hijgen zijn toch wat beangstigend. Hoe ver zal het zijn. Dus nog even een laatste sanitaire stop. Dan gaan we. het is helaas ewolkt. De besneeuwde top van 6130 m. zien we nauwelijks, soms een glimp. Wel zien we al snel ons doel. Dat lijkt niet zover. Vol goede moed op pad. Gids voorop, jesper erachter dan ik en dan volgen J en J en Regiena. Nu ik het doel zo dichtbij zie zijn mijn zenuwen meteen over. Dit is niks vergeleken met mijn dagen lopen op Mount Kenya en op de Kilimanjaro. gewoon 100 stappen en dan rusten tot de ademhaling weer gewoon is. Gelukkig hebben Jesper en ik daarvoor ook nog een stevige wandeling naar boven gemaakt. Het gaat ons dn ook redelijk af. J en J doen wat rustiger. Jonet heeft last van de hoogte. regiena heeft echt misselijkheid en duizeligheid. Zij haakt na een poosje af en gaat terug naar de hut. J en J blijven doorgaan, heel rustig. Ik ga nog weer een stuk naar beneden. Als ik maar op tijd rust en weer op adem kom en wacht tot de hartslag weer normaal is gaat het goed. na 45 minuten ben ik er. Jesper en de gids waren er al. De gids heeft nergens last van. jesper is nu toch moe en krijgt hoofdpijn. Ik drink een cocathee(speciaal voor hier geeft energe in de hooge). We krijgen een stempel en een zegel als bewijs. naturlijk komt nu de foto met de Groninger muts. Naar beneden gaat een stuk sneller. jesper raakt zelfs op drift, maar kot gelukkig ook weer zonder vallen veilig tot stilstand. We schrokken wel even hoor tante Corrie! Terug op het station krijgen we een heerlijke lunch. sope en een broodje gezond(ham, kaas, tomaten, avocado. Dan alle spullen voor het fietsen aan. fleeze nu onder het windjack en de regnbroek over de broek en al die andere materialen. We zien er niet uit! Dan op de fiets. Mijn ketting ligt er almeteen af en Jespers zadel zit los. De rest is reeds vertrokken. De gids en de begeleider helpen ons op weg. Ook Jesper gaat. Dan probeer ik de versnellingen te begrijpen. Dat lkt niet en ik geef het op na een aantal pogingen van Freddy om de werking uit te leggen. de anderen zie ik niet meer. gelukkig blijft de volgauto achter mij. Het eerste deel dalen gaa via een grindpad met vele hobbels. ribbels/golven achte elkaar. Als je daarover gaat word je helemaal door elkaar geschud. Niet echt leuk. Komt ook enorm op je polsen aan. In de bochten rem ik stevig af. hoe doet de rest dit? Geen idee die zijn nergens meer te zien. Af en toe slaak ik een kreet. Want het is wel gaaf hoor. Eevn krijg ik nog een hagelbui in mijn gezicht. Het waait ook stevig, door de gang(ha,ha). Ben blij met mijn windjack en ook de bivakmuts met helm is toch geen overbodige luxe. Dan wordt het een asfaltweg. Jan en jesper en de gids staan te wachten. Even een filmpje hoor. De gids heeft het echter druk en gaat ervandoor. Jan doet nog een poging mij de versnellingen uit te leggen, maar helaas het wil niet binnn komen bij mij. Dan gaat het verder naar beneden. Soms hard, soms erg hard, soms even stoppen om te filmen of voor een foto. Onderweg lama´s en van die andere beesten, waarvan ik de naam even nietmeer weet. Af en toe zien we de besneeuwde top. Hoe lager we komen hoe warmer het wer wordt. Logisch natuurlijk. het zonnetje schijnt nu zelfs en dat levert prachtige vergezichten op. jesper en ik zien nu helemaal geen groep meer. Ook de volgauto is ons al eenpoos geleden voorbij gegaan. Zitten we nog wel goed vragen we ons af? We hebben een afslag gehad. Hadden we die moeten nemen? Dan zien we ineens de groene kerk. Tot dar moesten we. En ja hoor daar staat de rest. met een koek en drinken stappen we de bus in. Het was een prachtige tocht naar beneden. ´s Avonds dus op fototoestellen jacht geweest en daarna naar uitzichtspunt van de stad. Toen de supermarkt in voor een lunch en ontbijtpakket voor morgen. Toen nog een lekkere hamburger en patat. Nu dus verslag typen. Hoor ik gesnurk achter me. De baliemedewerker ligt achter me op een bank te slapen. Oeps. Ik moet mijn sleutel nog vragen en mijn spullen nog uit de kluis. Zal ik hem wakker maken. Ja mensen ik zit deze keer veilig in het hotel achter de computer. Welterusten.