Vilcabamba, deel 1 3, 4, 5, 6 mei

Maandag 3 mei 2010.
Om kwart voor zeven gaat de wekker. We vertrekken om kwart voor acht. Gisteren yoghurt en fruit als ontbijt gekocht. Als ik beneden kom is de eerste taxi al vertrokken. Ik snel in de tweede. Eerst weer naar de busterminal. Vlak voor aankomst realiseer ik mij dat de sleutels van de kofer nog in hetb hotel op bed liggen. iedereen eruit en ik terug met de taxi naar het hotel. Snel de sleutels pakken en weer snel naar de terminal = 4 dollar. Dan een lange tocht naar Vilcabamba. De mp3 speler doet zijn dienst hoor Hilke! Na 3 uur is het echter gebeurd. We gaan weer door een prachtig berglandschap met flinke hoogteverschillen. Regelmatig rem ik een beetje mee. Dan een overstap. Nu in een lokale bus verder naar Vilcabamba, een klein stadje/dorpje. We gaan de heuvel op 2km buiten het dorp. Daar is ons logeeradres. Een prachtige tuin met daarin verschillende lodges. We gaan niet meer achter Freddy aan, zolang hij niet zeker weet waar we moeten zijn. We hebben iets tevaak onnodig achter hem aan gelopen met onze spullen. Dus blijven we staan waar de taxi ons heeft uitgelaten. Het duurt een tijdje, maar dan komt de bazin. Ons echtpaar wil graag een tweepersoons bed. De twee vriendinnen twee losse bedden. Ja, ja, ik heb het gezegd zegt onze Freddy. Dus Frederika daar. Ga weer eens een trap op met mijn zware(eigen schuld) koffer. Even later..... och, nee, toch verkeerd. De dames moeten hier en jij daar.... en daar is naar beneden en dan twee trappen. Leuk hoor! Het is bovendien warm. Voor het eerst is hier ook een zwembad. Heerlijk. De batterijen van mijn nieuwe toestel zijn leeg...alle 14 oplaadbare batterijen die ik bij me heb intussen ook. Het opladen is blijkbaar niet gelukt, terwijl de lampjes toch aldoor branden. Shit. Heb ik een flut toestel gekocht. Nee he! Ik ga nu eerst even opfrissen in het zwembad. Klein maar heerlijk koel...of wel koud. Dan voor het eerst even zonnebaden... helaas de zon zit achter de wolken, zoals aldoor hier in Ecuador na drie uur. Mijn mp3 speler opladen moet via een computer. Dat kan hier niet... maar een bagpacker biedt zijn lader aan met usb ingang. Hij vertrekt om zeven uur, maar zolang kan ik het gebruiken. Geweldig!! Dan besluit ik eindelijk maar weer eens te gaan rennen. De heuvel een stukje af...is wel erg gemakkelijk...ok dan 5 minuten omhoog. Nu draaien en naar beneden. Na 10 minuten dalen ga ik weer omhoog. 12 minuten. Zo dat is eerst weer mooi genoeg, totaal 27 minuten. MP 3 speler is weer geladen. We eten in het reataurant bij de lodge. Dat is een open restaurant met een uitzicht over de vallei en het dorpje. Prachtig!!!! Om tien uur terug naar de lodge. Jesper en ik drinken nog even wat op het balkon van mijn prive lodge. De dompelaar komt weer goed van pas en met de nieuw gekochte wereldstekker is hij weer te gebruiken. Op het balkon is ook een hangmat. Wij hebben een prachtig uitzicht op de bergen.
DINSDAG 4 MEI 2010
Een heerlijk ontbijt wer in het mooie open reataurant. Eindelijk weer eens naturel yoghurt met muesli. Ik eet twe flinke borden. Volgens de gids is het nietinclusief. jesper heeft echter op de kaartjes van delodge gelezen van wel. Dus vraagt Freddy het na. ja hoor. Nou dat is helemaal fijn. Mijn batterijen voor het fototoestel zijn weer niet geladen! Balen. Kan ik nog niets beginnen. Dit hoort Suzanne, een andere bagpacker. Heeft ook veel laadproblemen gehad, maar heeft dit intussen opgelost door iets te veranderen bij instellingen. Ze probeert van alles, maar op mijn toestel is niet iets dergelijks te vinden. Ze biedt me haar lader aan. Ok, kan het altijd proberen. Ik breng haar mijn uierzalf. Zij slaapt in een dorm. Dat is nog veel meer trappen naar beneden in een slaapzaal. Wel hebben zij ook wat hangmatten. Precies om tien uur sta ik klaar voor weer een paardrijtocht. Nu niet een half uur, maar 30 minuten. Ik heb lang getwijfeld..of ik zou gaan...zere kont...spannend op een paard....maar het stel je voor dat ik iets mis gevoel overwon. Heel plasant, zegt Freddy. We worden opgehaald met een pick-up. Ik ga achterin de laadbak met anderen. Een kort ritje naar het dorp. Daar staan onze paarden klaar. Ik zeg dat ik nog nooit paard heb gereden en er werkelijk tegenop zie. Dat helpt. Ik krijg het braafste en rustigste paard met een stevig houvast op het zadel. Dat blijkt, want al snel sjok ik achteraan. Aaansporen zegt de gids...nou nee hoor. Mooi rustig zo. Toch zit ik al beter dan de eerste keer. Zie dat anderen af en toe toch in draf gaan. Zou niet gebeuren hadden ze ons verzekerd. Maar na een tijdje gaat die van mij ook in draf. kort hoor, want ik trek meteen aan de teugels en sis tussen mijn tanden en dan staat hij/zij stil. Toch is het leuk en het gebeurt vaker. Soms voelt het soepel, meestal bonk ik open neer en laat het paard dan snel stoppen. Ik aai hem steeds en fluister dat hijj/zij het goed doet. Moet immers het paard tot vriend houden. Steeds driester ga ik zelfs af en toe even(10 sec.) in galop, maar daar steek ik daqarna steeds snel een stokje voor. Toch voelen we ons allemaal trots na afloop. De drie uur was lang zat. We gingen over brede asfaltwegen, langs modderige paden en af en toe omhoog en af en toe dalend, over een smalle hangbrug en dwars door de rivier. Na het afstappen, bleven de benen even in de stand van de zithouding. Al met al ben ik niet echt bang geweest. en heb ik geen spijt van het 20 dollar ritje. Met zijn allen weer met de pickup omhoog. Bij terugkomst meteen naar het zwembad en daarna zonnen. Maar ook nu is de zon alweer snel achter de wolken. Ik ga weer rennen. heb de smaak weer te pakken. Nu helemal naar beneden, naar het dorp. 18 minuten. Ga daar even in het internetcafe en schrijf een kort berichtje en lees wat mail. Dan weer omhoog. Na plm 25 minuten ben ik boven, zonder te stoppen. Ik ben trots op mezelf... alhoewel het rennen eigenlijk joggen was. We eten weer samen in het mooie open reataurant. En hoera...de batterijen zijn geladen. Kan ik eindelijk weer foto´s maken. NB. De foto´s bij mijn verslagen zijn allemaal gemaakt door Jesper. Mij is het nog niet gelukt ze te plaatsen. In de bar(andere plek) zijn hangstoelen. Heerlijk schommelen met een kop thee. Lever weer een kilo was in. Dat is toch erg handig hoor. Om half twaalf ga ik doodmoe naar bed.
WOENSDAG 5 MEI 2010
Na een onrustige nacht, terwijl ik een heerlijk bed heb met dekbed deze keer i.p.v. dekens sta ik op om 7uur. Om acht uur aan het ontbijt, helaas ze hebben geen yoghurt. Vandaag ga ik de blauwe D route lopen met J en J. Een route met drie stippen(5 is het zwaarste) en zal 5 uren duren. de beschrijving geeft aan dat er niet veel hoogteversvchil zal zijn. Dat je geen last van hoogtes moet hebben, want veel stukken gaan via de ridgeline. En een deel gaatdoor de rivierbedding. De gids vraafgt erst even na of de route begaanbaar is, want door teveel regen kan dit niet zo zijn. Ja hoor zegt de baas van de lodge. We lopen naar het beginpunt. Over de weg is een touw gespannen en daaraan hangen diverse loopschoenen. Er staat keurig een bord met het startpunt. We dalen een klein stukje via een smal paadje. Dan langs een kreek met een beetje water erin. Dan stijgend via een redelijk breed modderpad. So far so good. Regelmatig zien we een blauwe klodder op stenen. We zien veel vlinders en vogels. Langs eenvoudige huisjes en dan langs een school. We gaan ernaar binnen en maken foto´s(dat kan ik nu immers weer!) 2 lokalen. De juf heeft 5 leerlingen. Ze gaan net pauze houden. Dat is weer in een ander bijgebouwtje. Ze krijgen te eten. We stijgen verder. Dat is nog steeds moeizaam. Reglmatig even stoppen en op adem komen. Zweten.... want de zon schijnt pal boven ons. Al snel verwissel ik mijn hemdje voor een shirt met mouwen. en verder veel smeren met zonnebrand. WE GAAN RUIM TWEE UUR OMHOOG. Dan zijn we halverwege. Nu twee meter omhoog om het vervolgpad te vinden. Maar dat is niet zo gemakkelijk. Er is geen pad en de kant is afgebrokkeld. We proberen verschillende plekken. Dan door elkaar te steunen en te trekken komen we erbij omhoog. Nu een steile helling op en ja hoor daar is het vervolgpad. Een smal pad naar een stenen muur. Dar hebben we even pauze en drinken we wat. Pfff. het is geen kattepies!!! Paarden en ezels kijken ons aan. Dan verder over de ridgeline. Dat is boven op de berg, precies op de rand. Rechts en links dus valleien. Soms erg dalend of stijgend. Dat betekent regelmatig op de kont naar beneden laten glijden. elkaar helpend. Dit is wel heftig hoor!. Maar we genieten...wat een avontuur zegt Jonet regelmatig. En dat hebben we ookweer gered. We zien er intussen niet meer uit. Bij de antenne hebben we het hoogste punt bereikt. Daar zullen we ons meegebrache broodje gaan nuttigen. Maar dat wordt nog een hele klus. We moeten nu over een zeer smal paadje, met rechts en liks steile hellingen. De opstap is ook niet eebnvoudig. Doodeng zegt J. Ga dan op handen en voeten zeg ik. En dat doet ze. Kruipend over de berg. en Jan ernetzo achteraan. Het is een angstig, maar ook erg komisch gezicht. Ik loop erover, soms even knielend. Maar heftig is het. Eigenlijk onverantwoord.... Na onze pauze op 21oo m boven zeeniveau. gaan we nu verder via en smal paadje steeds over de top van de bergen en daarna stevig dalend. Steeds goed oppassend hoe de voeten neer te zetten. Veel losse stenen, dus glijd je zomaar verder dan je wilt. spannend. Mijn drinken is al op en het is erg heet. gelukkig hebben J en J veel drinken mee, wat ze met mij delen. Dank je wel. Na veel dalen komen we dan eindelijk in de rivierbedding. Dit ligt vol met grote en kleinere stenen, rotsblokken. Ook dit loopt niet gemakkelijk. Steeds oppasen dat je niet van een steen glijdt of je verstapt. Zeker vijf keer moeten we onder prikkeldraad door er achterlangs of erover heen. Maar gelukkig zien we steeds weer een blauwe veeg op een kei. We zijn er eigenlijk wel klaar mee...en al vijf uur onderweg. Zonder brokken bereiken we na 6 uur weer de gewone weg. Nu nog een km naar boven terug naar de lodge. Onder het touw met de schoenen zijn we blij alsof we de Nijmeegse hebben uitgelopen. Aangekomen in het reataurant ben ik kapot!!!! Drink dan heerlijke koude melk en veel water. Daar kom ik langzaam weer van bij. Nu snel het zwembad in. De zon is ook nu weer weg om vier uur. Ik kruip de hangstoel in en schommel hierin meer dan een uur. Zo moe. Dan ga ik met het fototoestel en de voideo op pad door de tuin van ons logeeradres. Is echt heel mooi, met veel waterpartijen en veel bloeiende planten. Dan loop ik naar het dorpje, waar ik nog nauwelijks geweest ben. Gewoon heel rustig dalend. Daar vraag ik hoe en waar ik een taxi naar boven kan krijgen. Kwart voor negen bespreek ik een taxi voor 1 dollar. Dan eet ik in het dorpje op een terrasje. Koop drinken en fruit voor de volgende dag in de bus. Duik dan hey internetcafe in voor weer een dag beschrijven. Loop intussen vier dagen achter. Bij terugkomst in de lodge is mijn was terug. maar mijn bh mist! Ik terug en samen zoeken we in het washok. Helaas verdwenen. Sorry, vind het later terug in de hangmat! Betaal de rekening. Moeten toch vootr het ontbijt betalen, was toch niet inbegrepen. Ook ligt er een lunchpakket klaar, ook niet inbegrepen. Ach uiteindelijk is het allemaal niet duur hier. Nog even de oplader terugbrengen naar suuztravels.waarbenjij.nu. Om 11 uur slapen. God, god, de koffer wilde bijna niet dicht.
DONDERDAG 6 MEI 2010
Vakantie heet dit? Nou om half vijf gaat de wekker, want we vertrekken vandaag om half zes. Eerst met twee pickups naar Loja. Daar nemen we de bus naar Piura in Peru. Dit is onze laatste dag in Ecuador. Een koffiestop en daarna niets meer. Bij de grens een lange wachttijd en veel formaliteiten. Pa s om vijf uur in de middag zijn we in Piura. We zijn afgereisd. Daar worden we met z´n allen in twee kleine taxi´s gepropt. Nu snel, snel naar een bank. We moeten onze dollars ruilen voor SOLs. Anders kunnen we niets kopen. Om zes uur gaan de anderen eten. Ik besluit terug te gaan naar het hotel en berg mijn geld en paspoort veilig op en kleedt me evemn om. O.a. sandalen ipv de bergschoenen. Loop dan de stad in, waar ik al snel stuit op een parade van universiteitsstudenten. Versierde wagens en dansende studentes, met vele schoonheidskoninginnen. Als ik een beetje wiegend langs de kant sta te filmen gaan ze joelen. Hebben ze het tegen mij? Ja...even iets meer dansbewegingen,,,,ja hoor een luid applaus en gejoel. grappig. Ik loop nu verder de stad in richting de kathedraal(weer een enorm grote met zoals altijd twee torens en verlicht). Daar komt de parade voor de tweede keer wer aan me voorbij. Weer krijg ik veel respons op mijn minieme dansbewegingen. Als ik me vervolgens omdraai en even met mijn achterwerk schudt is het helemaal raak. Ze nodigen me uit mee te gaan... maar dat doen we maar niet. Dan loop ik rustig terug. Ik koop een heerlijk softijsje, Freddy heeft ons verzekerd dat dit ijs betrouwbaar is. Nog even naar de brug over de rivier. Nu eten. Ik stop bij een...pizzeria met een boventerras. Kan ik veilig zitten met een mooi uitzicht. Zit recht tegenover een zaak met wel 10 televisies waarop de voetbalwedstrijd Chili Peru wordt uitgezonden. Zeker honderd mannen staan er te kijken. Als peru een doelpunt scoort gaan ze tekeer. Ook de vele gele taxi´s toeteren vreugdevol. Het is een prachtig schouwspel. Op het laatst gaat er iets mis. De coach van Peru is woedend. De mannen zijn teleurgesteld en laten dat horen. Ik zie dat de scheidsrechter en grensrechters lange tijd op het veld omgeven worden door een cordon polities. Na zeker 15 minuten geen spel wordy de wedstrijd hervat. na twee minuten wordt er afgefloten. De eindstand is 3-2 voor Chili. Om 11 uur terug op mijn hotelkamer voor een nacht. Nog even douchen, want ik oplak aan alle kanten. Dedouche is koud....maar dat is niet zo erg. Het is nog warm. gelukkig hebben we een ventilator op de kamer.