Cuenca, deel 3 2 mei

Zondag 2 mei 2010

Vandaag gaan we wandelen in het Nationale park. Dat betekent lopen op 3000 tot 4000 boven zeeniveau. Dat betekent alsnel een versnelde hartslag en hijgen als een paard. Maar allemnaal goed om de coçnditie voor de incatrail op pijl te houden/brengen. Want daarover hoor ik alleen maar verhalen van zwaar. Vooral de tweede dag is verschrikkelijk... met de tong op de schoenen. Intussen heb ik toch maar een drager geregeld(nou ja de gids dan) Uit de verhalen is me wel zoveel duidelijk geworden, dat dat echt verstandiger is. Mag hij met mijn nieuwe rugtas van Roden, speciaal op mijn maat gemaakt gaan lopen. Maar dus wij met Carlos(niet onaardig om te zien) in de jeep naar het Nationaal Park. Alweer een prachtige route door de bergen. Inhet Park zijn ruim 300 meren. Het is enorm groot. Wij gaan er een klein deeltje van verkennen. De wandeling zal rondom het meer gaan. Bij aankomst zien we de lama´s. Eerst één en dan een hele groep en dan een begeleider/herder. VVV lama´s zeggen we in koor. Zo noemen Regiena en Marjan alles wat er niet van nature rondloopt. En dat lijkt ook zo bij deze dieren. Toch maken we menig foto. Ook ik kan weer volop aan de bak. We gaan nu op pad rondom een groot meer. In dit park zijn er meer dan 300. De beesten die er moeten zijn, zie je niet. Die zitten in het deel waar geen mensen komen. Maar de natuur is ook mooi. Wij op pad. Langs glibberige, modderige paadjes, over gladde stenen. Over smalle paadjes. Jesper glijdt uit. Het fototoestel volop in de modder. Na een grote schoonmaakpoetsbeurt blijkt het toestel het nog wel te doen. Lens sluit echter niet geheel. Er lijkt wel een vloek op fototoestellen te rusten. Maar gelukkig werkt het nog wel. We gaan door het bos, langs de rivier en langs watertvallen. Dan rivier oversteken zegt Carlos. Dat betekent bijna tot de knieén erdoor, of over de stenen springend... en hoe dat afloopt weten we van Sabiene. Sokken en schoenen uit en erdoor waden? Nee, daar kunnen onze tere voetjes niet tegen. Allemaal stenen op de bodem. Dan maar doorlopen zegt Carlos. En daar is zowaar een brug die netjes over de rivier gaat. het lijkt wel net als met wadlopen, je hoeft niet dieper dan je knieén, maar ze laten je tot je hals er door gaan. Is immers veel leuker. Als ik dat tegen Carlos zeg, ontkent hij dit ten stelligste. Dan gaat jesper nog een keer onderuit. Nu is vooral zijn broek het slachtoffer. Af en toe maant Carlos ons om door te lopen. Maar vooral het stijgen valt echt niet mee met die ijle lucht. Toch was het weer leuk om te doen. Om twee uur zijn we weer terug in het hotel en 30 dollar armer...ewant ja dit soort dingen kosten wel wat. Dan gaan jesper en ik nog even op pad. We nemen een taxi naar de busterminal voor 1 dollar. Nu nemen we de bus naar een klein plaatsje 40 min. verderop. Was ik immers een dag eerder al van plan, maar toen was het te laat en het regende teveel. Nu dus wel erheen. 10 cent voor het verlaten van de terminal en 60 cent voor de rit. Echt een schattig plekje. Mooie markt met veelkleurrijke kraampjes, fruit, groente, aardappelen, tasen, doeken etc. natuurlijk een mooie kerk. En ook een mooi park langs de rivier. Om half zes nemen we de bus terug. We willen toch maar niet wachten tot het donker is. Het is nu erg druk in de bus. Bijna de gehele rit staan we in het gangpad. Hangend aan de bagagerekken. Heen en weer slingerend door de bergachtige omgeving. Als we aankomen in de terminal is het al donker. We gaan even rustig zitten en bekijken hoe we naar hetr stadscentrum moeten komen. We nemen de stadsbus, men verzekert ons dat deze naar het centro gaat en naar de kathedraal. Nu weet ik dat het 25 cent kost. Bij het instappen gooi je dat in een bak. Als we bij de rand van het centrum komen herkent jesper museo moderne art. Hier eruit zegt hij, dan weet ik hoe we het centrum kunnen vinden. Ik vraag of de bus nog verder het centrum ingaat. Volgens de jongen voor me wel. Maar jesper vertrouwt het niet. De bus gaat de stad uit, en die Ecuardorianen zeggen overal si op, ook als ze het niet begrijpen. ja maar, zeg ik. Maar jesper schreeuwt, Senior Grazias en staat op. De bus stopt meteen en jesper zegt ik ga eruit. Ik kijk verbouwereerd en sta dan ook maar gauw op. Dan ga ik er ook uit. We lopen nu terug naar het hotel. We zouden nog cavia gaan eten. Ik had daarvoor immers gisteren een sadres gekregen. moeten we dan wel heen met de taxi en erop vertrouwen dat het goed komt. jesper ziet dat toch niet helemaal zitten. Op het advies van onze gids gaan we naar een dichtbij gelegen reataurant, waar je ook cavia kunt eten. Als we die hebben gevonden blijkt het dicht. Jammer. We gaan het in Peru zeker nog doen. Nu gaan we naar Austria(een duitse eigenaar). Daar eten we een overheerlijke schnitzel. Zo groot!!!! Dan terug, nadat ik even dacht dat de bewaker een overvaller zou zijn. Tas inpakken en slapen.

Ze gaan sluiten

Adios.