Donderdag 20 mei 2010, Chili, Arica.

Net even de reacties gelezen. Leuk om een bericht van groep 5/6 van de Solte Campe te lezen. Ik wens jullie een mooi Pinksterweekend. Doen jullie ook even de groeten aan 3/4? en natuurlijk aan alle leerkrachten.
Zoals gezegd. De wekker alweer om vijf uur af laten lopen. Geen ontbijt in het hotel vandaag. ook niets meer gekocht gisteren. Als we met de taxi vertrekken om 6 uur naar de bus terminal hebben we daar tijd om te ontbijten. Onze gids is altijd bang dat we de bus missen en wil er op tijd zijn. Vaak een uur te vroeg. Er kan immers van alles misgaan, taxi{s die niet komen opdagen of gasten die spullen vergeten en nog een keer terug moeten(ha ha ik noem geen namen). Nu dus tijd om even te ontbijten. Ik een kraampje koop ik een café latte. De vrouw kookt water op een stelletje. Doet het in een kopje wat al half gevuld is met melk en gooit er dan en schep nescafé in. Je moet ervan houden, maar ik vind het heerlijk en haal al snel nog een tweede kop. Ook weer een half liter vruchtenyoghurt. Wat crackers mee voor onderweg. Om 7 uur vertrekken we met de bus. Dit is steeds gewoon een locale bus waar onze gidsen dan 7 stoelen in boekt. We krijgen dan ook altijd nummers. Daar moet je zitten. Voor je de bus ingaat wordt de bagage gecheckt. Zelf wordt je ook onderzocht. Daarna wordt er van ieder persoon een videoopname gemaakt, waarbij je recht in de lens moet kijken. Vooraf worden al je gegevens genoteerd. Een keer moesten we zelfs een vingerafdruk geven. Deze keer is de bus niet vol. Als we dan ook eenmaal vertrokkenzijn ga ik lekker op een bank alleen zitten. Ruimte voor de dagrugzak naast je en kan ik bij het raam zitten en dat geeft een veel mooier uitzicht en dus betere videobeelden. We rijden al snel weer in een droge, zandwoestijn. Enorme zandheuvels. Dan weer diepe dalen. Bergen. Enorme valleien.Echt ikk krijg er geen genoeg van. En steeds een mooie blauwe lucht. Jan heeft de video camera aan laten staan de afgelopen nacht en heeft nu geen geladen batterij. Dus af en toe zijn bandje even in mijn camera. Zo helpen we elkaar. In de bus krijg je vlak na vertrek vaak een versnapering. Ook nu een cakeje en wat sap. Na een aantal uren krijgen we bingokaartjes uitgereikt. Dat is lachen. Het zijn doordrukstrips. Degids vertelt ons dat we de terugreis kunnen winnen....maar wij willen helemaal niet terug! Toch grappig, dus doen we fanatiek mee. De cijfers worden in het Spaans opgenoemd. Dat valt dus nietmee. gelukkig vertaalt onze gids zo snel mogelijk ieder genoemd cijfer. Nog eentje moet ik er en dan...bingo. Na een goede bingo volgt een hard applaus en moet de gelukkige winnaar nog enkele woorden spreken voor de microfoon. Erg grappigallemaal. Vlak voor de grens met Chili is de eerste controle. Alles eruit en weer checken. Er volgt een verhaal over fruit. Dat mag niet mee de grens over. In Chili zijn ze erg trots op hun fruit en willen voorkomen dat er ziekten meegenomen worden door fruit uit andere landen. Jesper heeft echter twe appels in zijn tas. Die worden niet opgemerkt. Wekrijgeneenfolder mee met alle soorten fruit in deze regio. Wemoeten nu ook al vast papieren met alle gegevens invullen voor de grensoversteek. Na een half uur zijn we vlak voor de grens in de bus terminal. Hier moeten we eruit. Nu moet de gids het vervoer ter plekke verder regelen. Delocale bus vindt hij geen goed idee. Die vertrekt pas als alle stoelen bezet zijn(42) en dat kan soms wel even duren. Dus stelt hij voor twee taxi{s te nemen. Moeten we wel bijbetalen. Hij heeft namelijk van de reisorganisatie alleen een budget voor het locale vervoer. Wij vinden het goed. Dan volgt er veel gedoe om twee taxis te vinden. Er moeten er vijf in een. Deze taxis hebben 6 zitplaatsen. 3 voor 3 achter. Detaxi plaatsen koop je per stuk. Als een taxi vol is gaat hij pas vertrekken. Ik word in een taxi gestopt met de gids en twee vreemde passagiers. derestvande groep in de tweede taxi. Onze gids is altijd erg gestrest als hij het vervoer moet regelen. Maar deze keer doen de chauffeurs er niet voor onder. Opschieten, snel., papieren invullen, toe nou. Voor ik het weet zijn we onderweg naar de grens. paspoort nog in de hand, ingevulde papieren los in de zak., tas half open. De rest zie ik nog net de bagage in de kofferbak stoppen. razendsnel gaat het nui naar de grens. Daar snel eruit. Koffer er weer uit(de zoveelste keer vandaag). Snel, snel naar het loket. Daar komt de rust terug. Dedouanedoetnamelijk rustig aan. Als wij net klaar zijn komen de anderen aangescheurd. Hij reed wel 150 km/uur!!! Maar wij worden weer vooruit geduwd. Opschieten. Tussendoor wissel ik steeds de videobanden. Dan weer stukje voor mezelf en dan weer voor Jan. De gids wordt er gek van! Dan snel, snel weer in de taxi en daar gaan we weer. paspoort en belangrijke papieren nog in de hand. Nu eerst even alles goed opruimn. De anderen staan nog bij de grens. (Daar moest je trouwens ook nog via twee balies. Maar ik ben de grens over met een mooi stempeltje in mijn paspoort. Dan stopt de taxi bij de busterminal in Arica. Nee, zegt de gids graag afzetten bij het hotel. Daar komt de tweede taxi ook al. Voor we het weten zijn de anderen uitgezet en staan de koffers buiten. Weg taxi en ook die vanm ons...weg. Daar staan we dan. Arme gids..... Nu moet er weer een taxi worden aangehouden(twee). deeen na de ander zegt nee, ze hebben blijkbaar geen zin in zoveel bagage. Na een half uur stopt er dan toch eentje. Deze vragen we twe keer te rijden. Om drie uur zijn we dan eindelijk in het hotel. Deklok een uur vooruit en het is vier uur. Nu de spullen op de kamer en meteen op zoek naar een pin automaat. Want we kunnen niets meer met onze sols(Peru) en hebben nu Pesos nodig(Chili). Nu de stad verkennen. Weer een groot plein met veel bankjes en een enorme fontein en natuurlijk een mooie kerk. Op het plein staat het vol met voetbalsuppporters van Chili. Zekunnen hier met de wereldbeker op de foto en krijgen kort zendtijd. Ze hebben allerlei supportersartikelen te koop. Uitgedost in het rood wit blauw hebben ze veel lol(zijn namelijk ook de kleuren van de Chileense vlag). Ik verheug me nu al op de voetbalwedstrijden. Ik zit dan in Brazilie, ook een grote kanshebber. Je kunt hier ook overal geld inzetten op de vermoedelijke winnaar. {s Avonds is er muziek in de straten en is er folkloredans. Ook zijn er optredens van diverse artiesten. Dan gaaT DE´PRESENTATOR HET PUBLIEK IN. eEEN SPOTLIGHT GAAT OVER HET PUBLIEK. Hij gaat naar diverse mensen toe en dan wordt er wat gezegd en wordt er hard gelachen. Ik begrijp geen woord Spaans, maarkan wel zien dat de mensen het erg leuk vinden. Dan zie ik het licht mijn kant opkomen. Alle mensen kijken ookm ineens naar mij. Ik wijs op mezelf en ja hoor, de presentator is naar mij op weg. Oh nee, dat heb ik weer. Ik versta geen woord Spaans. Ik krijg de microfoon onder mijn neus geduwd. In het Spaans wordt ervan alles gezegd en ik zeg nonentiendo o.i.d. Ik begrijp het niet. Dan mi nombre... Frederika ...... Ah zegt de presentator..dan zegt hij heel wat woorden en iedereen lacht. Wat er gezegdwordtweetik niet. Dan vraagt hij weerwat... ik gok. Hollanda? AhHollanda...en weer een heel verhaal en weer gelach. Weer krijg ik de microfoon onder mijn neus. Een spotlight schijnt recht in mijn gezicht(verblindend). Wat nu, denk ik..... footbal.....worldcup??? Dan is de presentator er klaar mee. Ik heb het hart in mijn keel kloppen, zo opgelaten voel ik me. Hopeloos hoor als je niet weet wat er gezegd wordt en dan in de spotlights. Dan volgen er nog een paar zangoptredens. om twaalf uur is het afgelopen en ga ik ook naar mijn hotelkamer. Wat gaan we morgen weer beleven?