POTOSI, BOLIVIA 27-05-2010

DONDERDAG 27 MEI 2010
Weer voor de wekker wakker. Heb ontbijt op bed.... heb namelijk broodjes en kaas gekocht en yoghurt in de supermarkt om de hoek. Heb mijn dompelaar immers ook mee, dus twee bekers bouillon. Tv op de kamer, dus intussen even het nieuws volgen op CNN. Heerlijk. Zicht op de berg Cerro Rico. Om 9 uur vertrekt de tour naar de mijnen. Voor 84 bob = ongeveer 10 euro. We gaan met een busje. De gids is een engelssprekende dochter van een mijnwerker. We rijden naar het mijnwerkersbuurtje. Hier zijn vooral veel winkels met spullen die de mijnwerkers nodig hebben. Wij worden geacht hier iets te kopen voor de mijnwerkers. Een pakketje cocabladeren en een fles zoete limonade voor 10 bob = 1,10 euro of dynamiet met nitroglicerine. Jan koopt dynamiet. Wij allemaal zo n ander pakketje. De gids toont alles wat mijnwerkers nodig hebben. Cocabladeren met een stukje zout steenachtig gevalletje. Hierop kauwen ze. Een bal in de wangzak. Ik heb dat ook geprobeerd toen wij de hoogte ingingen. Je mond wordt er verdoofd van, maar het geeft energie. Verder veel suikerdingen, vandaar de zoete drank. Mijnwerkers eten niet als ze de gehele dag onder zijn. teveel stof en dat is niet goed voor de maag. Ook toont ze ons het dynamiet en hoe het te gebruiken. Daarnaast sigaretten....maar zegt ze dat is niet goed voor ze. En ze toont de drank, hoog percentage alcohol. Daarna gaan we naar het kantoortje. Daar krijgen we een regenbroek en jas. Een rode mijnwerkershelm, een mondkapje, laarsen en een mijnwerkerslamp. Met plastic zakken om de voeten glijden we in de laarzen, voor de hygiene. Dan weer een stukje met de bus de berg op. We hebben nu een mooi uitzicht over het mijnwerkersdorpje. We gaan nu het dynamiet van Jan aansteken en laten ontploffen. Een lang lont wordt in het plastic met glicerine gestopt en aangestoken door de gids. Dan nodigt ze ons een voor een uit het vasttehouden voor de foto. het lont brandt intussen rustig verder. Alles voor de foto, dus ik houd het ook evben stoer vast. Dan rent ze er mee naar beneden en ze rent weer naar boven. Een flinke knal doet mijn broekspijpen trillen. Nu gaan we de mijn in. Volgens de boeken moet het best spannend zijn, nauwe doorgangen en veel stof, maar dat valt allemaal mee. de gang waar we ingaan kunnen we rechtop in, soms bukken en een beetje door de knieen. Al snel is er geen daglicht meer. Maar door de mijnwerkerslampen hebben we daar geen erg in. Ik heb voor de zekerheid mijn hoofdlampje in de hand(ha, ha..) Door de gang waar wij lopen loopt ook een spoor. Hierover gaan de karretjes met rotsstenen/rotsblokken. Regelmatig moeten we snel in een nisje duiken om ze langs te laten gaan. Allereerst komen we bij EL TIO. De god voor de mijnwerkers onder de grond. Het is een klein beeldje met twee horens. Tot voor kort werden hier cocabladeren neergelegd en sigaretten als offer. Nu gebeurt dat niet meer. Hij heeft nog wel een sigaret in de mond. Devolgende stop is bij een gat dat je tien meter verderbrengt. met katrollen en touwen worden hier zakken naar boven gehesen. Er staat ook een trap in om af te kunnen dalen. Dat doen wij niet. Een mijnwerker laat zien hoe hij een gat beitelt in de rots, zodat hij daar een staaf dynamiet kan plaatsen. Wij mogen ook allemaal even slaan. Mooi voor de foto!! De mijnwerker krijgt voor zijn medewerking een van onze gekochte tassen. Nu keren en weer een stuk door de gangen. regelmatig duiken we een nisje in als er een karretje(lorrie) voorbij komt. Deze wordt steeds door drie mannen geduwd. We gaan nu kijken hoe zo n lorrie gevuld wordt. Vanuit een schacht komen de brokstukken. De jongens moeten het goed opvangen en regelmatig stoken, zodat de stenen door glijden. Af en toe zijn de brokken te groot. Dan is het echt hard werken. Ook deze mijnwerkers krijgen wat van de tasjes. Dan gaan we een omhoog. Dit is even een nauwe doorgang en een beetje kruipen. We komen nu bij een plek waar zakken met stenen omhoog getakeld worden. De jongen daar was 25 en sinds zijn 15e werkt hij al in de mijn. OOk hij krijgt wat. Zijn wang staat bol van de cocabladeren. Explosies horen en zien we niet. Dat gebeurt pas in de middag rond vier uur. Dan dezelfde weg terug. Nu door een nauw gat naar beneden glijden. Dan weer lopen tot we buiten zijn. Om 12 uur zijn we terug in het hotel. Eevn opfrissen en een mailtje versturen. Dan de stad in. Maak fotos van veel historische gebouwen. Loop over de markt met vlees. Het stinkt er en het is een onaangenaam gezicht al dat vlees dat hangt aan haken. Ga dan naar de Plaza en ga mensen kijken en fotograferen. Daar is tien keer zoom erg hanndig bij. Want men wil liever niet op de foto. Echter de speciale klerendracht maakt het aantrekkelijk om toch te doen. Dan ga ik op zoek naar de kapper. Ja mensen...er moet nu echt geknipt worden. Na tien keer vragen en van kastje naar de muur zijn gestuurd zie ik ineens FRANZ staan.Dat is de kapper die heel goed moet zijn volgens onze gids. Het is een klein zaakje, niet al te schoon, met vier stoelen. De kapper is er even niet. Kom over 20 minuten maar terug. Ik loop weer naar buiten en ie dat het half drie is. Dan begint er een rondleiding in het muntmuseum. Dat haal ik nog net. 20 bob entree, 20 bob voor het maken van fotos. 4,40 euro. Voor de incas waren de bergen goden. Zo ook cerra rico. Dan ontdekt iemand bij toeal een zilverader. Het duurt daarna nog even voordat er echt gezocht gaat worden naar zilver. Het eerste begin van de mijnen. Doordat hier zilver werd gevonden en ook tin, is hier ook ooit de eerste munt gemaakt en was dit het eerste gebied waar munten weden gebruik als betaalmiddel. Potosi was in die ijd groter dan Parijs en Londen. De munten zijn teruggevonden in gezonken piratenschepen. In het museum zien we hoe ze munten slaan. Andere archeologische vondsten van de Cerra Rico enz. De engelssprekende ids doet zijn best. Weer buiten komt er een muziekkorps voorbij met daarachter alle kinderen van een school van jong naar ouder. De juf zegt Netjes in de rij er staan toeristen fotos te maken. Nu ga ik naar Franz. En ja hoor de kapper is er. Hij weet niet goed hoe ik het wil en of hij het kan. Gewoon een centimeter overal vanaf leg ik uit met knipbewegingen. Hij knikt en ik ga zitten. handdoek en kapmantel om. Hij knipt en knipt. Nog iets korter zeg ik. Hij knipt. Met dezelfde schaar doet hij ook mijn nek. Ach..het ziet er niet eens echt gek uit. Ik betaal..... slechts 20 bob = 2,20 euro. Natuurlijk zijn er fotos gemaakt. Nu terug naar de Plaza. Ga op een bankje genieten van de duiven en de kleine, dik ingepakte kindertjes die ertussen door rennen en of voeren. Dan komt er een gezin naast me zitten. Ze laten allemaal hun schoenen poetsen. Erghbehendig gooit de poetser de borstel van de ene hand in de andere hand. Een prachtig gezicht. na 5 minuten zien de schoenen er als nieuw uit. Nee, mijn schoenen hoeven geen poetsbeurt, maar ik geef wel wat geld. ...1 bob = 11 cent. Hij is er blij mee. Nu even een kopje warme chocolademelk bij het zelfde koffierestaurant van gisteren met het mooie uitzicht over het plein. Ik schrijf er 6 kaarten en werk mijn verslag bij. Dan zie ik ineens iemand een tosti eten. Heerlijk...dat is lang geleden. Die neem ik ook. Dan laat ik me de weg naar het postkantoor uitleggen. Daar koop ik de postzegels. Hier zijn ze 9 bob = 1 euro. Weer iets goedkoper dus. De vrouw plakt op iedere kaart drie grote postzegels. dat is een probleem, want zoveel ruimte is er niet. Heb de kaarten namelijk vol geschreven. ze plakt ze nu over elkaar heen, maar zo dat je de bedragen nog kan zien. Over tien dagen zijn de kaarten er. Ben benieuwd. Om half zeven loop ik Jan en Jonet tegen het lijf. We hebben afgesproken samen te gaan eten. Dat doen we uteindelijk in een estauant aangeraden door de gids. Als we binnen gaan zit hij daar en schuiven we aan. De open haard gaat aan. Mag ook wel, want het is hier behoorlijk fris. Ik neem viscacha, dat is een konijntje met staart die hier leeft(zo zegtde gids het steeds). Hij heeft het gisteen gehad en is een echt Boliviaans gerecht. Het is inderdaad lekker. Deze keer niet een heel konijn op het bord hoor. Dan nog even weer een warme chocola scoren. gezellig. Terug nog even de supermarkt in voor broodjes en drinken. terug in het hoel .... maar even weer achter het gratis internet. Bovenstaand verslag geschreven..... oh oh...is weer ouderwets lang geworden.

Hoor net dat Sieneke niet door de voorrondes is gekomen. Toch jammer. Volgens mijn medereisgenoten is Belgie een goede kanshebber. Veel kijkplezier a.s. zaterdag.

Iris is bijna jarig. Alvast veel voorpret gewenst. Helaas ben ik er niet bij dit jaar. En oma in het ziekenhuis. Zo gauw ik terug kom moeten we het nog maar een keer vieren!!! Denk wel aan je hoor en zal zeker even bellen.


Morgen gaan we naar Sucre, met een koffer vol schoon gewassen kleren. Na ons zoutavontuur, was er niet veel meer schoon.

Succes Opwaartsleden met alle activiteiten. Ik hoor dat er alweer een fietstoch is uitgezet.

groeten aan Zweden. Zou wel willen skypen, maar weet niet hoe en welk nummer. plezier met het bezoek.

Groetjes aan alle lezers, deze keer speciaal aan Truida Willy en Koos. De groeten aan Jan en Imi.

Moi.