La Paz, deel 3, woensdag 2 juni 2010

Het is weer vroeg op. 6.15 eruit. De taxi´s vertrekken om 7 uur. Het is ons afscheid van Bolivia....oh ik heb door alles helemaal geen magneet gekocht(is vaste traditie). Hopenlijk vind ik nog een op de terminal. Na nog even dommelen en twe droge...volgt er een..... Sta je daar in de vroege ochtend onderbroeken uit te wassen. Ben ook nog steeds warm. Toch even temperaturen. ja hoor 38. En nu ben ik een stuk minder heet dan vannacht om twee. uur. Dacht ik dat het vanzelf over zou gaan... niet dus. Eet weer keurig alleen crackers en drink bouillon. Hoe is het met mam? Nog geen bericht. In de busterminal zoek ik nog even naar een magneet. Maar nee, wel een kop coca thee met flink suiker. Trouwens La Paz is net als die andere steden een echte stinkstad. Uitlaatgassen en rookwolken niet voor te stellen. Alleen dat beneemd je al de adem. Om 8 uur stappen we in de bus naar Peru. Dus vandaag weer de grens over. We nemen niet de bus in de beschrijving mam...dus geen lunch in Cocapabana o.i.d. We stoppen ongeveer vijf keer voor allerlei verschillende grensactiviteiten. We stappen dan uit en lopen een eindje. De bagageruimte wordt dan gechekt. We krijgen weer twee mooie stempels. bij de laatste controle wordt er een tv uit de bagageruimte genomen. Er is geen tax over betaald. Mag je niet zo maar invoeren. Om ee uur in het hotel. Mooi. We zijn langs het TItikaka meer gereden. Het hoogst gelegen bevaarbare meer. Alles draait in deze omgeving om riet. De huizen zijn dus ook weer anders dan elders. Ik geniet steeds weer van deze ritten. Er rijden vlak over de grens in Peru weer fietstaxi´s en gemotoriseerde bromtaxi´s. Grappig. Het laatste overgebleven geld omwisselen. Want direct na de grens staan er ruim twintig tafeltjes waar je allemaal je geld kan wisselen. De klok weer een uur verzetten. Tijdens de rit krijg ik het sms je van Lies. De operatie is goed gegaan. Tranen van opluchting...bijna niet te stoppen. Dat schijnt bij het thuisfront ook zo te zijn.... Nu nog een spoedig herstel. Na aankomst in het hotel wacht ik op de gids. Hij wilde met mij naar de dokter had hij gezegd. Echter nu heeft hij het alleen over de excursie van morgen. Ik heb nog steeds slappe benen en heb nu ook regelmatig krampen. Op mijn kamer wacht ik nog een uur. Dan ga ik op pad, want ik wil even met Lies bellen over mam. Kom langs de toeristeninformatie. Daar krijg ik een heel mooi kaartje, Frederikaproof en vele tips over wat te doen in een middag en de kosten. Alles aangekruist. Dan bellen. Dat lucht uiteindelijk welop. Het blijft echt heel vervelend dat je elkaar niet even kan omhelsen. Het gaat echt goed en mam wil echt niet dat je terug komt. Er is ook geen enkele reden voor. En als het wel anders wordt hoor je het meteen. En morgen gewoon gaan, als je eigen gezondheid dat toestaat. Dan slenter ik een paar passen. Volgens mij zie ik het Titikaka meer al liggen. Neem een fietstaxi. 2 sol = 70 cent. Heerlijk de wind door je haren en niet lopen. In de haven word ik meteen besprongen door mannen die een boottocht willen verkopen. vertrekt nu. maar 15 sol. Ja...maar ik ga morgen al.... en eigenlijk moet ik terug voor de anti biotica, want zo komt het niet goed. Maar dan zegt de man, nu instappen voor 10 sol. En ja hoor..... ik stap aan boord. Eeen half uur varen. Heerlijk de wind door je haren. Door een prachtig natuurgebied. we varen naar een drijvend rieteiland. Daar op leven hele gemeenschappen. Ze hebben totaal geen voorzieningen. De baas legt ons alles uit aan de hand van een maquette....in het Spaans. Blijkbaar maakt hij veel grapjes, want er wordt veel gelachen. Dan mogen we even rondkijken. De rieten bootjes, de rieten boot(mercedus). De huisjes. Zeer vrolijke bewoners en kinderen, die steeds maar willen dat je ze fotografeert. Intussen is het frio(koud). Maar zij lopen allemaal nog steeds op blote voeten. Dan mogen we een vaartje maken met de MERCEDUS(grote rieten boot). Wel even 6 sol betalen. We mogen ook allemaal zelf even roeien. Dan aan land op een ander drijvend eiland. Daar verkopen ze het liefst veel souvenirs. Ik koop....coca thee. 5 sol en dat is belachelijk duur voor dit land. Om 6 uur gaat het weer terug over het meer. het is intussen donker. Zal ik terug lopen.... Nee, er staat al een gemotoriseerde bromtaxi klaar. Voor 4 sol ben ik weer op de Plaza. behalve regelmatig hevige krampen heb ik vandaag geen last meer gehad. Ga dus morgen mee op de tweedaagse excursie. Dat betekent rijst en suiker kopen voor het gezin waar we gaan logeren. In de supermarkt loop ik de gids tegen het lijf. We gaan nu samen naar de farmacia...toch maar anti biotica. Ik eet vervolgens weer kippensoep met veel kip, maar gelukkig geen rijst. Maar het valt er niet lekker in. Daarna een ceasarsalade, nou dat is helemaal niks. de thee gaat ook met moeite naar binnen....en dan rennend naar de wc. Verdere details zal ik jullie besparen... Ik ben blij dat ik met de anti biotica ben begonnen. Terug in het hotel ga ik achter het internet. heb nog heel wat in te halen. En met deze verslagen verlicht ik hopenlijk een beetje het ziekenhuisbezoek van mam. Je wilt ook graag foto´s. Maar daar is het echt te laat voor. Moet mijn tas voor twee dagen nog pakken en morgen alweer om 7 uur eruit. De eerst komende twee dagen zijn we afgesloten van de wereld , geen electriciteit, geen mobiel verkeer mogelijk. Op 5 juni ben ik weer present. Dan is mijn lieve nichtje Iris jarig. Alvast gefeliciteerd. heb vanmiddag een mooie Peruaanse muts voor je gekocht. Als het goed is ontvang je ook iets van mij op je verjaardag. We gaan het zeker nog vieren als ik terug ben.

Dikke kus voor jou en alle andere trouwe lezers. Ik....ren naar de wc.