Incatrail, slot, 11 juni

Vrijdag 11 juni 2010
Om 3.40 uur gewekt! Geen cocathee! Op schieten voor het ontbijt.Ik zit nog in de tent als ze de buitenkant al weghalen. De porters hebben haast. Ze willen de eerste trien naar huis. ook het ontbijt moet snel. Eeen kopje thee en de boel wordt onder onze neus weggehaald. =m half vijf zijn we onderweg naar de comtrolepost. Daar moten we wachten tot we er door mogen. Dat duurt zeker een half uur. Als de toegang open gaart lijkt er wel een wedstrijd te ontstaan. De een gaat nog harder dan de NDER. Ook onze gids zet er stevig de pas in. Het is ligt stijgend en dan weer dalend. Toch ook pittige stukjes omhoog. Ik maak af en toe een foto. Om ze bij te houden moet ik dan vervolgens rennen. Dacht ik even dat het nu een makkie zou worden...gaan ze bijna rennen. de zonsopgang moet gehaald worden. Met zicht op Machu Picchu. Eerst nog een andere inca ruine. Haal ik ze weer in. dan gaat het wer in een razend tempuo verder. de Amerikanen zijn niet meer te zien. Ik Volg de anderen zo goed mogelijk. Kom toch tien minuten later aam. En dan begint het wachten. De M.P. is namelijk helemaal in de wolkn gehuld. Het duurt zeker 1 1/2 uur voor er wat te zien is. Alle groepen zijn er nu.De meesten hebben rustig gelopen. Dat rennen heeft dus totaal geen zin. Naar MP zou twee uur zijn. Wij hbben er een uur over gedaan... onzinnig. Maak veel foto{s. Nu alleen nog dalen naar MP to. Een heerlijk gevoel datv het erbijna op zit. dat we het hebben gehaald. Praat met veel voorbijgangers, die een dag komen voor de MP. beneden wachten we op lkaar. Dan gaan we samen MP beklimmen, bekijken en voelen. De gids vertelt veel en interessant. We lopen ruim twee uur rond. Geweldig groots, indrukwekkend. Oook heel warm. Dan naar nabijgelegen stadje. Daar lunchen we samen om twee uur. Mijn geld is nagenoeg op... en daar kun je pinnen....niet dus. Van mijn laatste geld koop ik een sandwich pollo(kip) en waT FRUIT VOOR ONDERWEG. Nog net even bellen en wat internetten. Om zeven uur vertrekt onze trein. Weer kaarten. Dan overstappen in de bus. Nog een heel gedoe. Alle mensen gaan in busjes, waar plm 16 inpassen. Na trappen en een half uur in de rij staan zitten wij dan in een busje. Daar slapen we allemaal. de taxi is er. Morgen verder. Ben intussen in Sao Paulo, Brazilie, nu wachten op het vliegveld voor de vlucht naar de watervallen. Bagage hier opslaan kost meer dan 200 dollar....en alvast naar Nederland versturen nog meer....dus ik blijf alles meeslepen.
Nu verder waar ik was gebleven.
De bus gaat over onverharde wegen met veel kuilen. We slapen alle vier de hele rit, maar schrikken regelmatig wakker door een flinke lancering!!! Pas om 12 uur in Cusco. Zie een pinautomaat...gelukkig ik heb weer geld op zak. Juich en struikel met mijn duffe kop en lig languit! Alle officials komen meteen aanrennen. Alles goed miss? Ja hoor, niets aan de hand en snel weer op de been. We lopen de busterminal uit en daar staat gelukkig de taxi al te wachten. Er moeten nog twee passagiers komen. Het is zo koud zegt Robert en de taxixchauffeur laat ons vast vertrekken. Eeerst de Amerikanen eruit. We gaan nog foto´s uitwisselen via internet. Dan ik. Chauffeur rijdt even verkeerd, maar om 1 uur ben ik dan ook in mijn hotel. Dezelfde kamer. De gehele incatrail heb ik nauwelijks videoopnamen gemaakt. De eerste dag nog wel, daarna was het bandje vol en nergens een nieuwe te koop. de slotdag en de aankomst op het hoogste punt heb ik ergens overheen gefilmd. Dat moest toch even vastgelegd. Nu zoeken naar de nieuwe tapes..... In mijn hotel heb ik nog nieuwe tapes... Alles over de kop....nada, niets... Toch weer iets vergeten!!! Ook mijn tweede batterij voor de videocamera is weg. Nou ja... morgen de taxichauffeur vragen om te stoppen bij een fotozaak. Oh en dat is nog niet alles. De koffer, die ik achter heb gelaten was op slot. Het sleuteltje had ik mee. Maar ... ook die is nergens te vinden... Tjonge, jonge. Dus naar beneden en vragen of ze het slotje willen openbreken. Dat gaat erg gemakkelijk. Uiteindelijk lig ik om drie uur in bed.