Jungle avontuur 12 juni 2010

Zaterdag 12 juni
Drie uur slapen en om half acht gaat alweer de wekker. De nachten zijn erg kort... Bannantje, appel en wat youghurt en dan naar beneden. Alles zit weer in de koffer en de rugtas. Koffer is loeizwaar. Om half negen zal de taxi komen. Echter nada...niets! Begin wat te drammen, want missen wil ik het niet en moet ook nog nieuwe tapes kopen. De baliemedewerkster praat zeer gebrekkig engels. Nog iemand erbij. Uiteindelijk bellen ze een taxi. Mijn toerleider, Freddie is al vertrokken naar het vliegveld. Ik heb hem niet meer gezien. een enkel berichtje. Hij gaat terug naar Lima. Vanaf nu (eigenlijk al vanaf vertrek naar de trail ben ik op me zelf aangewezen. de taxi is er om vijf over half negen. Gelukkig hij begrijpt dat ik een stop wil bij een fotozaak. Daar koop ik twee nieuwe tapes...kan ik weer even vooruit...tenminste als ik ze niet kwijt raak... Nu afzetten bij het vliegveld. 20 Sol zegt hij. ja maar de transfer in inclusief... nee zegt hij. Dus ik betaal het... is 5 euro, daar kom ik wel overheen. Dan op zoek naar de balie. Mijn nummer staat er niet??? Vragen....Blijkt mijn vlucht vervroegd te zijn en al om zeven uur vanmorgen vertrokken. Ja en nu... Wij hebben gebeld met Carmen op het kantoor dus niet onze fout zegt de baliemedewerker. Er is geen vluucht meer vandaag met Star Peru. Dan komt Freddie de toerleider er ineens aanrennen. Hij heeft ook gehoord dat de vlucht is veranderd. Hij is boos, dat ze hem nietgeinformeerd hebben. belt met kantoor. Carla komt en helpt hje verder ik moet nu mijn vlucht naar Lima halen. En weg is hij. Ik wacht een kwartier en dan verschijnt Carla. Ze zegt sorry, het kantoor in Lima is geinformeerd over de veranderde tijden maar heeft verzuimd dit door te geven aan mij en het kantoor in Cusco. Nu gaan we naar een andere maatschappij, kijken of die nog een vlucht hebben vandaag. Moet ik dan wel eerst zelf betalen...het kantoor is nog niet open en dus kan zij niets doen. Ik heb geen keus en betaal de ticket. 180 dollar. Ze belooft dat ik alles bij terugkeer in Lima terugkrijg. Ik laat het haar opschrijven, evenals de taxikosten. We zullen zien. Nu inchecken...de koffer is 23,5 kilo. Heb nu nog even tijd voor een kopje....cafe con leche. Heerlijk. Wissel reisverhalen uit met andere wachtende passagiers. In het vliegtuig zit ik naast twee mannen die ook de trail gaan doen. ik vertel mijn ervaringen en tips how to survive. gelukkig om het vliegveld in de jungle staat een gids me op te wachten. Naam op een bordje. Het is Paul. Als ik in het busje zit maak ik kennis met Kate en Thom uit de USA. met hen zal ik de komende vier dagen optrekken. Ook zij hebben gedonder gehad. OOk zij wisten niet van het vervroegde vertrek. Kate heeft echter staan drammen en huilen en uiteindelijk het geld terug gekregen en toen hebben ze een nieuw ticket gekocht bij LAN. Echter dat was wel weer duurder. Nu gaan we met het busje op pad. Eerst naar het kantoor is de stad Malandado o.i.d. Jungle Paul, zoals hij zichzelf introduceert schrikt van mijn zware koffer. Heb je die nu nodig? We gaan met de boot en dan wandelen en dan..etc. Of kan die op het kantoor blijven. Ik denk dat ik voor vandaag genoeg heb aan mijn handbagage dus kan de koffer wel vast naar het kantoor, waar ook de logge is...althans dat begrijp ik.... Wij gaan in de motorboot....en varen ruim een half uur over de rivier. Prachtig, heerlijk de wind door de haren. Links en rechts jungle. We zien vogels, papegaaien en grote cavia´s....en weet de naam niet meer... De lunch zit in een doosje en eten we aan boord. Het is erg heet en zeer vochtig (90%). Dus smeren met zonnebrand en repelant is insectenspray. Om half vier zit ik in mijn lodge. Vier aanelkaar geschakelde kamers van bamboe. Een veranda van hout ervoor langs. Alles trilt als je erover loopt. De kamers zijn gescheiden door bamboe en door de kieren heen zie je het licht in de aangrenzende kamers. Ook het praten is goed te volgen, alsof ze naast je staan. Ik verwacht mijn koffer...is er niet.. dus even vragen..staat waarschijnlijk in het kantoor. Ja dus...in het kantoor op het vaste land. Niet hier.... Misunderstanding! Heb ik weer. komt morgenmiddag als er weer een boot gaat. Voor nu vraag ik dan in ieder geval tandpasta een borstel en deo. Met moeite wordt er tandpasta gevonden en een lege deoroller met alleen nog wat geur. Nu tanden poetsen met een vinger. Intussen is het erg heet. Ik loop tot water. de kleren die ik aan heb heb ik ook de laatste dag van de Inca trail al gedragen....Nu alweer kletsnat van het zweet....niet bepaald fris dus...Het ergste is dat ik ook geen ondergoed bij me heb. ik krijg twee shirts van de vrouwelijke manager te leen. Veel tijd om me er druk over te maken heb ik niet. Om kwart over vier is onze eerste junglewandeling. we lopen een trail naar de samenkomst van twee rivieren. Daar wachten we op de zonsondergang. de gids is zeer bereidwillig om fots te maken. Dan krijgen we terug e in het restaurant een uitleg over kaaimannen. Ik krijg een t-shirt van de lodge voor al het ongemak met de koffer. Om kwart over zes zitten we voor ons tweede tochtje(deze keermet de boot) . We gaan in de duisternis kaaimannen spotten. Met de hoofdlamp op. De gids met een sterke lamp. we zien er zeker vijf. Kleine en grotere. eerst ver weg, maar dan van heel dichtbij. Heel spannend. Dan moeten alle lichten een poosje uit. Meditatietime zegt de gids. Stil zitten....moeilijk voor mij. De hemel is vol met sterren...meer dan bij ons. ik zie de Groete Beer hier ook en de |Melkweg en Jupiter. Om acht uur is het diner. Alles is hier inclusief. Koffie en thee ook. Heerlijk! Ik was mijn ondergoed met koud water en ook mijn t-shirt. Hopen dat het morgen droog is. Er is geen electriciteit, geen warm water. Kaarsjes en je eigen zaklantaarn is het enige licht. KLangs de paden staan olielampen. Ook in het restaurant is er alleen kaarslicht. Het heeft wel wat. We slapen allemaal om negen uur al. Morgen moeten we er namelijk om vijf uur alweer uit!!!!! Tjonge, jonge...een echt tropenrooster in de jungle. Ben nog moe van de Inca trail...te weinig nachtrust en grote inspanning. Het gaat allemaal wel heftig achter elkaar door. Maar....het is wel genieten.