Van Pantanal naar Salvador 26 juni

Zaterdag 26 juni 2010.

Gisteravond om elf uur alles gepakt klaar staan. Dus duik ik mijnhangmat buiten op de veranda in. Kussen mee. Laken over. Dat is ook wel nodig, want al gauw zoemen de muskieten me om de oren. Ik trek nu het laken geheel over me heen. De wekker om half een gezet en mee in de hangmat. Al snel slaap ik. Word wakker van een hoop gekwetter vlak bij.... Draai me om en slaap verder. Dan hoor ik ineens gehinnik. Loopt er een paard voorbij. Krekels en andere insekten laten zich ook duidelijk horen. Geweldig vind ik het. Om half een gaat mijn wekker. Schrik me rot, was toch weer diep in slaap blijkbaar. Kan nog wel een half uur. We vertrekken namelijk om een uur. Om vijf voor een hoor ik iemand aankomen lopen...blijkt de taxichauffeur te zijn. Even later komt Susan de gids er ook aan met een heel slaperig gezicht. Tijd ook voor mij op te staan. Dan roept ze mij ineens en doet sst gebaren. Er loopt een anteater(miereneter) in de tuin! Gaat de boom in. Vlak bij mijn hangmat dus. Ze zijn erg moeilijk te spotten. en wij hebben er vandaag twee gezien. Heel wonderlijk. In de auto leg ik me meteen plat op de achterbank en slaap de gehele route tot aan het vliegveld van Cuiaba. Dat zijn twee uurtjes. Zo nu heb ik in totaal toch zo´n driie uur te pakken. Hang nu op het vliegveld rond. gelukkig kun je hier ook midden in de nacht koffie krijgen(Schiphol niet!). Ik durf niet tegaan slapen met mijn handbagage. Door de douane is trouwens ook altijd weer een feest. Steevast mijn riem af en de schoenen uit. Mijn handbagage wordt weer eens geheel uitgepakt. Deze keer heb ik gelukkig geen tubes in de handbagage, want die moet je dan meteen inleveren. Een aansteker mag ik deze keer houden. Een keer eerder moest ik het inleveren. het flesje water wordt bekeken. Drink ik zo meteen direkt op, moet nog lang wachten tot vliegtuig vertrekt, zeg ik gauw. Deze keer mag ik het houden. Soms ben je het meteen kwijt of moet je het onder toeziend oog opdrinken. Vandaag mag er blijkbaar veel. Om 6 uur eindelijk het vliegtuig in. Daar slaap ik binnen vijf minuten. De steward doet heel wat moeite om me weer wakker te krijgen voor een versnapering. Even later weer het zelfde ritueel met het sapje. Signorita, signorita, signorita!!! Dan mag ik een poos doorslapen. Tot weer signorita, signorita, signorita. Ja......zit ik nog als enige in het vliegtuig. We zijn geland in Brasilia. Ik dacht een tussenlanding. Maar we moeten eruit! Oh, ik pak gauw mijn spullen bij elkaar en verlaat het vliegtuig. See you zeg ik tegen de stewardes, want zij gaan mee naar het volgende vliegtuig. De koffer wordt automatisch overgezet..tenminste dat hopen we dan maar. Helaas is de aansluiting...niet sluitend. Dus weer rondhangen. Maar ook hier hebben ze café con leite grande. Obrigada(dankjewel). Ook een heerlijke tosti. Hmmm. Dan om 9 uur het vliegtuig in. Intussen nu ongeveer vijf uur slaap gehad. Blijf nu wakker. Kijk hoe ik zo goed mogelijk foto´s kan maken met mijn mobiel. om 11 uur in Salvador. ja hoor, zie meteen mijn naam Mrs Klatter...dat ben ik en wijs op mezelf. De taxi in. Krijg meteen de bustickets voor over twee dagen. het hotel zit vlak bij het historisch centrum. Het is lekker weer. Niet klam. Ik breng al mijn vieze was naar de receptie. Dan op pad. Waar kan ik een fototoestel kopen. dat is mijn eerste doel. Met de stadsbus naar Barra shoppingcentre, voor 2,50 reaal. Taxi kan ook, maar dat is 20 heen en 20 terug. Lopen dan, vraag ik. Lachend wuift hij dat van de hand. Met een plattegrond in mijn hand. De richtingen van de bus en een kaartje van een hotel moet het lukken. Wel een beetje spannend. Loop wel met veel geld in de tas(om het fototoestel te kunnen betalen). Salvador staat niet erg goed bekend met toeristen en tassen. En met een plattegrond in de hand val je helemaal erg op. Maar goed, na even lopen ben ik bij de elevador|(lift). Een bezienswaardigheid, maar ik heb een ander doel...dus vragen naar de bus, moet hier in de buurt stoppen. ja hoor. Bij de halte vraag ik nog eens. Een hulpvaardige jongen, zegt nee deze bus nog niet. Overal staan trouwens politieagenten. op elke hoek zeker twee. Ik zal wel zeggen welke je moet nemen...tenminste dat begrijp ik uit zijn Portugees verhaal. En ja hoor bij de derde bus moet ik erin. Hij ligt de conducteur in en vertelt waar ik eruit moet. Ik moet achter instappen, daar zit de conducteur. Dan door eendraaihekje naar binnen. De jongen gaat dezelfde kant op., maar moet er eerder uit. Voor hij de bus verlaat zegt hij nogmaals tegen de conducter waar ik eruit moet. Twee duimen gaan omhoog. En ja hoor precies voor het shopping centrum moet ik eruit. Nu op zoek naar een fotozaak. Het is drie verdiepingen met winkels. Ook een C en A. Die heb ik al in veel steden gezien. Geen fotozaken, wel winkels zoals expert. Informeer wat naarde prijzen en vergelijk toestellen. Geen 10 x zoom. Geen canon. Ok nu eerst wa eten en dan beslissen. Een heerlijke ceasar salade. Dan nog weer een anderee winkel binnen. Hier zijn aardige verkoopsters, die proberen te begrijpen wat ik zeg, ook al spreken ze geen engels. In die andere zaken werd er veelgelachen, zenuwachtig gedaan en steeds non comprendo gezegd. Zelfs iets wat iedereen kan begrijpen met bewegingen schijnen ze niet te willen snappen. In deze zaak is het echter anders. 10 x zoom gaat ook hier niet lukken. Dan in ieder geval een toestel waar mijn geheugenkaarten i kunnen. Dan valt Sony af en daar hebben ze bijna alleen toestellen van. Dan Lumix proberen, wel erg duur voor maar drie keer zoom. Dan zie ik een kodak. Alles erop en eraan, drie keer zoom. Kan zelfs met de nederlandse taal. Is de helft goedkoper dan een Sony. Ik vraag nu meteen naar een goede oplader, die het ook doet met 110 volt. Dan krijg ik nog 50 reaal van de vraagprijs af. Ze stellen het toestel voor me in en leggen zo goed mogelijk uit wat de gebruiksmogelijkheden zijn...want de handleiding is in het Spaans en Portugees. Dan laat ik me de terugroute goed uitleggenen schrijf de namen op. Het ios intussen half zes en het wordt al donker. NIET FIJN IN DEZE TAS MET EEN TAS MET SPULLEN BIJ JE. Drie keer vragen en ik sta bij de goede halte. Niet zomaar aan mensen hoor. Een politieagent, een winkelbediende in een winkel, een verkoopster van een kraampje. Dan twee bussen laten gaan. Nee, niet de gede zegt de vrouw. Dan instappen. Ik zeg de naam van mijn bestemming tegen de conducteur. Hij kijkt niet begripend. Maar meteen is er een passagier die heteven anders uitspreekt en nu begrijpt ook de conducteur het. Zeg je stop eruit als we daar zijn? Hij knikt en weer twee duimen omhoog. Ok....ik probeer de terugreis te herkennen en deels lukt dat. Precies op het gezegde punt zegt de conducteur...eruit. Althans dat denk ik. Hij vertelt in het Portugees dat ik nog wel even een straatje inmoet en dan wat buigen. Ok. Voor de zekerheid vraag ik zeker weer drie keer hoe ik moet lopen naar een bepaald plein. Van daaruit heeft de fototoestelverkoopster deweg tot het hotel getekend. Zonder problemen kom ik in mijn hotel. Praat met de hotelier. Zonder tas op pad...dan is er niets aan de hand. Alleen wat kleingeld op zak, verder niets. Er is veel muziek in de stad. Veel podia met optredens. juni maand is een feestmaand. Veel volk op straat. Zeker heen gaan, zegt hij. Voor morgen boek ik een excursie naar o.a een schildpaddenopvanghuis en een prachtig stukje strand. Ik heb een balkon bij mijn kamer. Kijk uit op het zwembad. Om 8 uur ga ik oppad. Eeen broek met diepe, wide zakken aan. Daarin kandan toch mijn nieuwe fototoestel. Een reisboek en wat geld. het is druk op straat. Overal staan radio´s keihard aan. De mensen swingen allemaal. Op het plein is een optreden. Daar staat echt niemand stil. Dan gaat het ineens regenen....dus daarom maar even een internetcafe binnen. Schrik me net dood. Een enorme knal. Ze schieten hier regelmatig vuurwerk de lucht in. Ik ga weer op pad....niet te lang. Het is weer droog. Truida bedankt voor je reactie...leuk om te lezen.