Huancharco, deel 3 10 mei

Zo, daar zijn we weer. Met drie man sterk aan het typen...lijkt wel een kantoor. Het is intussen vrijdag 14 mei. We zitten in Nasco. Zouden eventueel vanmiddag vliegen over de Nasca lijnen. Maar dat wordt toch morgen. We zitten hier in een hotel ver van de bewoonde wereld... lijkt het. Heel rustig, met zwembad en volop zon. Erg heet en aangezien ik nog rood ben van drie dagen geleden trekt dit even niet. Dus ben nu eindelijk bezig al mijn foto´s te plaatsen op mijnalbum.nl. Dus Hilke... er zit beweging in....gaat echter uren duren.... dus ga eerst maar even weer de verslagen bijwerken. want heb intussen alweer veel spannende dingen beleefd en gedaan. Ik zag in de reacties dat jullie een beetje spanning misten dus hier komt het.

Eerst verder op
MAANDAG 10 MEI 2010... 15.00 uur in de middag.
Terug in het hotel aan de Stille Oceaan duik ik meteen het zwembad in. Nou ja...duik...voetje voor voetje...zak ik langzaam het koude water in. Effe een paar keer op en neer en dan gauw op het zonnebedje. Want om vier uur is de bewolking er vast en zeker ook weer vandaag. Dus ook even geen lunch. Eet daarom een zakje chips leeg om de ergste trek te stillen. Om half vijf naar de Stille Oceaan, die zeker niet stil is. Machtig dat geruis van de hoge golven. Jesper gaat de zee in. Ik ben ingehuurd als cameravrouw. Gisteren is hij ook al geweest...maar daarvan zijn geen bewijzen!!! Ik maak vele foto´s. Jesper tot de enkels in zee, Jesper tot de knieën in zee, Jesper springend in zee. Jesper tot zijn middel in zee. Verder roep ik. Daar gaat Jesper. Jesper in de zee(geen Jesper meer te zien). Jesper onder een golf(geen Jesper meer te zien). Ah daar, Jesper tot zijn kruin in de zee. Na een elenlange fotosessie draaien we de rollen om. Jesper heeft het er nog drukker mee, want ik moet gefotografeerd worden en gefilmd! Steeds achteromkijkend of er weer een golf komt. Heerlijk. Dan nog even zonder al dat foto gedoe. Heerlijk duiken in de golven. Het lijkt of de zee minder trekt dan gisteren. Dan gaat de zon onder.... prachtig. Dit duurt ongeveer 15 minuten en dan is het gedaan. Weer veel foto´s en een beetje filmen. Spelen met de instellingen van de camera. Dan nat, moe en voldaan de weg over naar het hotel met ladingen zand aan de voeten. Buiten kunnen we ons afspoelen, dan heerlijk douchen op de kamer. We besluiten samen ergens te gaan eten. Langs de hele boulevard tot bijna het laatste restaurant. Daar hebben de 2 J´s al eerder gegeten en het was goed. Dus wij naar binnen. Menukaart geeft pizza´s aan. Dat wilde Jesper al een tijdje...dus concentreert hij zich op dit deel van de kaart. Ik neem alvast een café latte. Echt een hele fijne!!! Oh sorry signor, non pizza´s. Ok dan maar kijken bij de pasta´s besluit Jesper. Hij kiest lasagne. Als hij dat bestelt blijkt ook dat niet mogelijk. Een beetje boos zegt Jesper dat dit een raar restaurant is. Dan zegt hij ineens ¨En daar loopt ook nog een muis de trap af!!!¨ Zal toch niet denk ik nog...maar even later als ik iets te horen krijg over mijn bestelde salade waar ook iets niet van kan, zie ik de muis ook rondrennen en verdwijnen achter de prullenbak. Dit wordt ons te gek. We gaan. Beneden bij de uitgang(we zaten namelijk een hoog op een open terras met zicht op de oceaan). Mompelen excuses en vertrekken. Ze begrijpen het helemaal. Buiten realiseer ik me dat ik ook de wel heerlijke koffie nog niet heb betaald. Weer terug, maar laat maar zegt de restauranthoudster. Ok. We lopen nu terug en belanden bij het restaurant waar ik gisteren ook heb gegeten. Daar treffen we alle anderen van de groep ook. De J´s hebben er net gegeten en R en M genieten nog even na met iets te drinken. Wij gaan voor de beef op de barbecue. Ons geduld wordt aardig op de proegf gesteld. Het is alwel half tien wanneer ik eindelijk eet. Flink kauwend en zuigend geniet ik van mijn vlees. De helft blijft tussen de tanden en de kiezen zitten... heb ik straks ook nog wat....Irritant al die gaten/spleten. Om elf uur naar bed.Mooi op tijd. Met de gedachten bij mam die nu ongeveer klaar ligt voor de pacemaker. Morgen maar even bellen.