Zoutvlakte jeepsafari 24 mei deel 2

MAANDAG 24 MEI 2010
/Om zeven uur sta ik alweer naast mijn bed. Brrr wat koud. Het vriest behoorlijk. Een fles water wat in de bus is blijven liggen is bevroren. Mijn badpak die ik gisteren aan de waslijn had gehangen en om half negen weer binnen haalde was hard bevroren. Geen douche, geen warm water. Dus dan maar ijskoud water bij de enige wasbak. gelukkig staat het ontbijt alweer klaar met heerlijke koffie en thee. Heet water in de thermos. Dik ingepakt eten we onze broodjes met een gekookt eitje. Dan een beetje heen en weer lopen. De zon staat alweer hoog aan de hemel maar het vriest nog steeds. De koffers gaan weer op het dak. Onze jeep wil echter niet starten. Dus nog maar eens het dirpje in. We zien kinderen naar school vertrekken. Sommigen met een blauwe jumper , anderen met een donkerrode en sommigen met een wit schort over de kleren. Bescherming? De school hier heeft 6 lokalen. Eeen binnenplaats is het schoolplein. In alle lokalen slingers en houten bankjes. en twee whiteborden. De banken staan twee kanten op gericht, waarschijnlijk twee niveaus in een groep? Op het schoolplein wordt gevoetbald. Er zijn ook basketbalpalen. Om half tien wordt de ouderwetse bel geluid. Alle kinderen stellen zich nu op in rijen. Van klein naarr groot. Ze worden in de houding gezet en dan dreunt het goedemorgen professeur. De hoofdmeester houdt een praatje en roept twee kinderen naar voren. De een moet de Boliviaanse vlag hijsen, de andere moet de maat slaan tijdens het zingen van het Boliviaanse volkslied. De meester zingt en een andere meester speelt gitaar. Daarna gaat de piofesseur langs de rijen met een schrift. Hij noteert van alles en maakt soms een praatje. aaena gaat hij weer langs de rijen. Nagelinspectie. Dan begint hij een heel verhaal/betoog. De kinderen staan nog steeds in rijen. na een half uur is hij nog bezig. De andere meesters en juffen zutten op een stoel te wachten. Wij moeten nu weg. De jeep is gerepareerd. Het is intussen tien uur. We stappen in en rijden precies een meter. De motor slaat af. We staan midden in de rivier. Daar moesten we namelijk doorheen. Daar zitten we. Eruit is geen optie in deze kou. Toch moet de chauffeur wel. Met blote voeten waadt hij door het ijskoide water. De andere jeep sleept ons weer op het droge. Even later doet de motor het weer en gaan we alsnog op pad. Nog twee keer weer laat de auto ons staan die dag. Onze eerste stop is bi grillig gevormde rotsen. Je kunt er allerlei ddieren in herkennen. Onderweg zien we veel lama{s en vicuna s. regelmatig door de rivier. We lunchen in een adobe dorpje(allemaal lemen huizen). In de plaatselijke winkel staat de tafel gedekt. We eten guinoa soep. Dat is een soort graan. Als het geoogst wordt blijft het rode kaf op de akkers luggen. Dat hebben we onderweg vaak gezien. Het land wordt hier nog primitief bewerkt. Sikkel, vlegel slaan, en dan zeven tot het kaf van het koren is. We hebben regelmatigvrouwen dit zien doen, zittend op de grond met een groot kleed voor zich. Wij eten er nu sope van. Het schijnt vol goede stoffen te zitten. Terwijl wij aan tafel zitten komen er mensen binnen met dit schoongemaakte graan. Ze ruilen het voor etenswaren. Zo ook twee meisjes. Ze hebben een briefje, maar blijkbaar hebben ze nog wel wat keuze vrijheid. Prachtig om te zien hoe ze tot slot met de ogen langs de snoep gaan. Als laatste nemen ze wat bazooka kauwgom. De winkelier verzamelt al dat guinoa tot balen en gaat er dan mee naar de stad om het te verkopen. Onze rit gaat verder door een zanderig en rotsachtig landschap met veel lama s en vicuna s . Grote stofwolken achter ons latend. Om vier uur zijn we in het volgende adobe dorpje waar we nu wel met zijn allen in een slaapzaal gaan slapen. Het is nog steeds erg koid. Loop daarom een uurtje naar het volgende dorpje heen en weer. Dan hier wel een warme douche. Dat helpt wel hoor. De kok heeft het eten weer op tafel gezet. Spaghetti. Het is iets minder koud. Het matras is beter. Al met al een veel betere nachtrust. OOk hier gaat de generator uit om half tien.