Incatrail, 8 juni 2010

Dinsdag 8 juni 2010.
Er wordt op de tent geklopt. Ik doe de rits open en krijg een kop coca thee in de handen gedrukt. Om half acht worden we aan het ontbijt verwacht. Dus snel even wassen met mijn natte washand in pastic zakje...want er is geen wasgelegenheid.. Alles inpakken en naar de grotere tent waar het ontbijt al klaar staat. Een lange tafel met rondom tien krukken. 8 lopers en 2 gidsen. geroosterd brood en thee en koffie zoveel we willen. de porters ruimen intussen alle tenten op en zo gauw wij klaar zijn ook de eettent en de kooktent. Alle spullen worden zorgvuldig ingepakt en verdeeld over alle porters. Om acht uur is alles klaar. We zijn niet de enige groep. Er zijn nog vijf anderen. Anders zijn er wel 20 groepen, vertelt de gids. Nu gaan we met zin allen in een grote kring staan. De gids vertelt van iedere porter iets en over de kokkin. Dan moeten wij onszelf voorstellen. Naam, leeftijd, beroep. 47!!! klinkt oud hoor bij all die twintigers...dus zeg ik gauw erbij dat ik op de top van Mout Kenia en de Kilimanjaro heb gestaan..... We wensen elkaar succes. One family, zegt de gids...we helpen elkaar. Om 9 uur op pad. De Slowake dragen hun eigen bagage(12 kilo elk). De Amerikaanse jongen(Robert) draagt ook zijn eigen bagage(zeker 15 kilo). De rest heeft voor een porter betaald. Als wij vertrekken vertrekken ook de porters. Allen zeker 20 kilo op de rug...of meer. Heb wel een beetje kriebels...hoe zal het gaan. Maar het begin valt reuze mee. licht stijgend, licht dalend, volop zon. Heerlijk. Veel stops bij ruines, met lange verhalen van de gids. Bij de eerste stop heb ik nog bereik met mijn mobiel. Daarna niet meer. Voor onderweg hebben we koekjes een appel een sinaasapppel en wat snoepjes mee gekregen. De Nederlandse jongen gaat heel snel. Ik loop in het midden. De twee meiden zijn langzamer en steunen en zuchten echt meer dan ik....dat is voor hun niet fijn, maar voor mij een hele geruststelling....ik zal niet de laatste zijn. Na een paar stops nu toch steiler omhoog. Dat is toch flink hijgen en stappen tellen. Om twaalf uur weer een stop. Nu staat de eettent er alweer en de kooktent ook, bij de rivier. De lunch is klaar. We gaan aantafel. soep, patat, rijst, hamburger en een toetje. Natuurlijk bij aankomst sap zoveel je wilt en na de lunch thee en koffie. Geweldig!. Nu moeten we nog twee uur lopen. Soms dalend, maar veelal stijgend. De Nederlandse jongen en de Slowaken gaan vooruit....dan volg ik......en dan de andere drie Amerikanen. Eeen gids voorop een achteraan. Bij diverse plekken moeten we op elkaar wachten. Voor de voorsten is dat soms wel een half uur of meer en dan word je koud. Mijn voorsprong op de meiden is meestal 5 tot 10 minuten. Ik doe het rustig aan en maak veel foto{s. Moet ook wel want het is nu toch wat heftiger en langer achter elkaar door dan vanmorgen. Het is echt een prachtig landschap. je blijft fotograferen. Om 16.00 uur zijn we op de slaapplek. Moe, maar ben blij dat het lukt. Ik bungel er niet helemaal achteraan. De slaapplekken zijn allemaal terrassen waarop de tenten staan. Voor iedere groep een terras. De porters zijn er al en hebben de tenten al opgezet. De thee en koffie staat al klaar en een lekkere versnapering(popcorn). Beetje wassen met het teiltje water. Nu de schone, warme kleren aan. In de eettent gaan we kaarten. De rijke en de arme. geweldig leuk spel!. Om zeven uur wordt het diner geserveerd. Wat weet iik niet meer, maar het was goed en veel. En weer thee en koffie. We gaan weer kaarten met zijn allen...gezellig en spannend. So far so good. Om negen uur duiken we allemaal de tent in. Nu is het wel duisternis. Met mijn hoofdlampje om de pols slaap ik af en toe. het is koud en weer rol ik steeds van mijn matje. Bovendien staat de tent schuin....en daardoor hijs ik mezelf regelmatig weer omhoog. De wekker staat op kwart voor zes. De tweede dag zal de zwaarste zijn....vijf uur achtereen steil omhoog wandelen, deels trappen. We zullen zien.
By the way...ik loop ik mijn Groninger t-shirt!!!! En de Groninger zonneklep op de kop.